Απόλλων για πάντα

Νέτα-σκἐτα, για να μην κουράζω κιόλας, αυτή είναι η τελευταία ανάρτηση αυτού του ιστολογίου. Ξεκίνησα να γράφω, εμπνεόμενος από τα ιδανικά της ομάδας που αγαπάμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του.

Τελευταία γίνονται κάποιες κινήσεις, οι οποίες κατά την προσωπική μου άποψη (και φυσικά εκπροσωπώ ΜΟΝΟ τον εαυτό μου) συμβάλλουν στην αλλοίωση της φυσιογνωμίας της ομάδας μας. Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά έτσι αισθάνομαι.

Πολλοί μιλάνε για ρεαλισμό, για πόλους επιρροής που δημιουργούνται στο ελληνικό ποδόσφαιρο (στο…ποιοοοοοοο;) , για ανάγκη να προσαρμοστεί ο Απόλλων στα ισχύοντα δεδομένα και άλλα πολλά, που αρχικά με έκαναν να θυμώσω. Ευτυχώς, μεγάλο παιδί είμαι, το ξεπέρασα, τώρα όλα αυτά με αφήνουν παγερά αδιάφορο.

Εξάλλου, δεν είμαι εγώ αρμόδιος να πάρω αποφάσεις. Εκείνοι που τρέχουν τον Απόλλωνα, με δικό τους οικονομικό (μεγάλο) κόστος και άγχος έχουν τον πρώτο-ίσως και τον μοναδικό- λόγο, για να μιλήσουμε με όρους των ποδοσφαιρικά ρεαλιστών, αφού το θέλετε έτσι.

Και για να μην πει κάποιος ότι κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου, ιδού τι πιστεύω εγώ : Η παραγοντική απειρία σε συνδυασμό με τα άσχημα αποτελέσματα της ομάδας έφεραν πανικό στην διοίκηση της ομάδας. Την ίδια στιγμή, ομάδα της πόλης που επί δεκαετίες καπελώνει (ΚΑΙ ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ) το ποντιακό στοιχείο, προσφέρει βοήθεια με την μορφή δανεικών παικτών. Λες και εμείς δεν έχουμε άξιους παίκτες από την δεύτερη ομάδα μας-σύμφωνα παντα με τα όσα λένε οι ειδικοί. Αντ’αυτού στην ομάδα μας παίζουν δανεικοί παίκτες οι οποίοι στην σελίδα τους στο facebook φοράνε την φανέλα της ομάδας της οποίας είναι περιουσιακά στοιχεία. Τόσο καλά, τόσο πολύ σέβονται τον Απόλλωνα.

Τελειώνοντας, η γνώμη μου είναι ότι έστω και από λάθος η ομάδα τείνει να καταντήσει παράρτημα δήθεν μεγάλης ομάδας της πόλης (απαξιώ ακόμη και να γράψω το όνομά της). Εγώ προσωπικά, τέτοια ομάδα δεν μπορώ να ακολουθήσω, αλλιώς τον είχα συνηθίσει τον Απόλλωνα. Ο δημόσιος διάλογος, λοιπόν, για τα της ομάδας, τελειώνει για μένα. Ευχαριστώ όλους εσάς που ανεχτήκατε τις αρλούμπες μου εδώ και 2 χρόνια.

Καλή χρονιά να έχετε, με υγεία πάνω από όλα!

Ουλ Εντάμαν

 

Πριν από 2 περίπου χρόνια ξεκίνησα αυτό το ιστολόγιο, για να έχω λίγο Απόλλωνα στην καθημερινότητά μου στο εξωτερικό και για να λέω τα δικά μου, όχι απαραίτητα για να επηρεάσω κάποιον με τις απόψεις μου, αλλά πιο πολύ για νιώθω ότι συμμετέχω στην ζωή της αγαπημένης μου ομάδας.

Αυτό που ξεκίνησε ως μονόλογος διευρύνθηκε σε διάλογο, πέρα από κάθε μου προσδοκία, δεν πίστευα, δηλαδή, ποτέ ότι για 2 χρόνια-έστω όχι πολύ συχνά- θα κατέθετα τις σκέψεις μου και θα βρισκόταν κόσμος να ανταποκριθεί. Τιμή μου λοιπόν και ευχαριστώ όλους.

Εδώ και καιρό προπαθούσα να βρω έναν τρόπο να διευρύνω ακόμη περισσότερο τον διάλογο αυτόν, να τον κάνω πιο ζουμερό, πιο ζωντανό, με μεγαλύτερο ενδιαφέρον και ΠΑΝΤΑ προς όφελος της ομάδας που αγαπάμε. Σας εκθέτω την ιδέα μου, αναφέροντας εξαρχής ότι η επιτυχία της βασίζεται αποκλειστικά στην δική σας συμμετοχή.

Σκέφτηκα να κάνω ένα ή δύο, ανάλογα με την συμμετοχή, φωτογραφικά άλμπουμ, καλαίσθητα χωρίς να είναι ακριβά (το στήσιμο και το οικονομικό θα τα αναλάβω εγώ) με θέμα την ομάδα μας. Για να είμαι πιο ακριβής, με θέμα "Γιατί είμαι Απόλλων". Στα άλμπουμ αυτά μπορούν να εκτεθούν  φωτογραφίες (της ομάδας μας, από εκδρομές, αγώνες, εισητήρια,  οτιδήποτε σας εμπνέει), ζωγραφιές, κολάζ, ποιήματα ή γράμματα, οτιδήποτε νομίζετε ότι μπορεί να έχει θέμα τον Απόλλωνα, το κόκκινο και το μαύρο.

Ο καθένας μπορεί να στείλει την δική του συμμετοχή στην εξής ηλεκτρονική διεύθυνση : Apollonproject2013@gmail.com  μέχρι την Κυριακή 1η Δεκεμβρίου.

Όταν έχω στα χέρια μου όλες τις συμμετοχές, θα δημιουργήσω 2 άλμπουμ, τα οποία και θα στείλω ταχυδρομικά στον Όμιλο με σκοπό να είναι ανάμεσα στα δώρα της κλήρωσης που γίνεται στις αρχές κάθε χρόνου, ώστε να ενισχυθεί η ομάδα μας οικονομικά.Γι αυτό άλλωστε χρειάζομαι όλες τις συμμετοχές μέχρι την 1η του Δεκέμβρη

Σε ό,τι αφορά το στήσιμο των άλμπουμ, ανάλογα με τον αριθμό των συμμετοχών και το πώς μπορούν να δημιουργήσουν ένα ενιαίο κόνσεπτ, είτε θα κάνουμε (ναι όλοι μαζί τα δημιουργούμε στην ουσία) ένα άλμπουμ σε 2 αντίτυπα, είτε θα κάνουμε 2 διαφορετικά άλμπουμ.

Επίσης, αν οι συμμετοχές (ο καθένας μπορεί να συμμετέχει με περισσότερες από μία δημιουργίες) είναι πάρα πολλές, θα κάνω εγώ μια επιλογή. Όμως για να μην μείνει κανείς παραπονεμένος, αφού γίνει η κλήρωση για την ομάδα μας, θα δημιουργήσω μια σελίδα στο facebook, στην οποία θα αναρτηθούν ΟΛΕΣ οι συμμετοχές.

Επίσης, θα ήθελα οι συμμετοχές σας να είναι ενύπογραφες, για να ξέρουμε ποιος έκανε τι. Υπενθυμίζω, ότι θέμα μας είναι η ομάδα ΜΑΣ και όχι άλλες ομάδες. Επομένως συμμετοχές με υβριστικό για άλλους περιεχόμενο δεν έχουν θέση στον διαγωνισμό μας. Εμπνεόμαστε από την ομάδα μας, δημιουργούμε για την ομάδα μας, ώστε να ωφεληθεί η ομάδα μας.

 

Και ποιος ξέρει, αν μας αρέσει αυτή η ιδέα και τσουλήσει καλά, μπορεί κάλλιστα να δημιουργήσουμε και μια μίνι παράδοση, κάθε χρόνο ένα με δυο αλμπουμ για την ομάδα μας. Αν όχι, δεν χάλασε ο κόσμος, θα βρούμε κάτι άλλο. Το ζήτημα είναι να ψαχνόμαστε.

 

Σε περίπτωση που κάποιος έχει απορίες, ας στείλει μήνυμα στην ηλεκτρονική διεύθυνση  Apollonproject2013@gmail.com

 

 

 

Ο Απόλλων είναι δικό μας παιδί και όλοι είμαστε παιδιά του Απόλλωνα

Όχι κι άσχημα...

...για μια ομάδα με το μικρότερο μπάτζετ της κατηγορίας να φιγουράρει στην δεύτερη θέση της βαθμολογίας. Για μια ομάδα καθαρή από χρέη, με σφιχτή μεν οικονομική πολιτική, αλλά πάνω από όλα αξιόπιστη σε ό,τι αφορά στις πληρωμές της. Σε μια εποχή, και σε έναν χώρο που για να πάρεις τα χρήματά σου είναι κάτι σαν θαύμα, ο Απόλλων επιτελεί αυτό το θαύμα. Και ίσως τώρα αυτό να μην ακούγεται σημαντικό, αλλά σε βάθος χρόνου μόνο υπέρ μας μπορεί να αποδειχθεί.

 

Όχι κι άσχημα, λοιπόν, για μια ομάδα που εδώ και χρόνια συσπείρωσε μια χούφτα ανθρώπους που παλεύουν με όσες δυνάμεις έχουν να την στήσουν ξανά στα πόδια της, τα έχουμε άλλωστε ξαναπεί όλα αυτά.

 

Η υπόθεση Απόλλων τσουλάει πολύ όμορφα, ακόμη και με κακές εμφανίσεις, ακόμη και με πολλούς τραυματισμούς, ακόμη και με την μεγάλη μάζα του κόσμου της να κρατάει αποστάσεις, ούσα αδιάφορη ή (αυτή είναι η ευχή μου) προς το παρόν κάπως δύσπιστη για όσα όμορφα συμβαίνουν.

 

Και δεν είναι λίγα. Πέρα από την διοικητική σταθερότητα, πέρα από το αξιόπιστο ρόστερ (που ακόμη και όταν χάνει, έχει τουλάχιστον ιδρώσει την φανέλα), υπάρχει εσχάτως ένας (ακόμη)  πυρήνας ωραίων τρελών, που μια μέρα τους την έδωσε, άρχισαν να μαζεύουν λεφτά και να αξιοποιούν (όχι να ξοδεύουν) τον όποιο ελεύθερο χρόνο τους για να συμμαζέψουν το σπίτι μας, το γήπεδό μας. Για να γίνει βήμα-βήμα πόλος έλξης για τους φίλους της ομάδας μας, αλλά και για τους Πόντιους, που για διάφορους λόγους είχαν "ξεστρατίσει".

 

Επίσης έχουμε πλέον και το ηλεκτρονικό μας κατάστημα. Είτε μένεις στην Καλαμαριά είτε στην άκρη του κόσμου, είσαι ένα κλικ μακριά από το να παραγγείλεις αυτά που γουστάρεις και να βοηθήσεις οικονομικά το έργο της διοίκησης.

 

Πλέον είναι φανερό ότι για προχωρήσεις δεν είναι πάντα απαραίτητα τα χρήματα. Φρέσκιες ιδέες χρειάζονται, δουλειά, λίγη τύχη και υπομονή.

 

Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα και άρα και ο Απόλλων ως μέρος του όλου συστήματος, κατά καιρούς έχει δεινοπαθήσει από όλα τα στραβά που τεχνηέντως διατηρούνται για να κονομάνε κάποιοι. Τα ζήσαμε, τα ξέρουμε. Εγώ τώρα χαίρομαι, γιατί η ομάδα δείχνει να ακολουθεί διαφορετικό δρόμο. Σαφώς πιο δύσκολο, ίσως και πιο μοναχικό, αλλά όταν ακολουθείς μονίμως τη μάζα, αναπόφευκτα θα γίνεις μέρος της, καμιά ευκαιρία να διακριθείς.

 

Ο Απόλλων, το ξέρουμε όλοι, διαφέρει από άλλες ομάδες σε πολλά. Ήρθε πλέον η ώρα να εκμεταλλευτεί αυτήν του την διαφορετικότητα με τρόπο δημιουργικό.Αντιλαμβάνομαι ότι θα περάσουμε από χίλια κύματα, αλλά κάθε αλλαγή είναι επώδυνη σαν γέννα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Οι εύκολες λύσεις και τα κάθε είδους θαύματα είναι για τους αιθεροβάμωνες και τους τεμπέληδες. Και να μην ξεχνάμε πως ό,τι ανεβαίνει εύκολα, πέφτει με πάταγο.

 

Εδώ που φτάσαμε, δεν υπάρχει γυρισμός, ο Απόλλων αλλάζει την μοίρα του ή μάλλον δημιουργεί ο ίδιος την μοίρα του με πολλή ιδρώτα, δύσκολες επιλογές, αποφασιστικότητα και πίστη.

 

Οι ήττες και οι αναποδιές είναι απλά ένα σημάδι ότι τίποτα δεν κατακτιέται εύκολα, ότι δεν είσαι ανίκητος ή αλάνθαστος, ότι δεν έχεις φτάσει ακόμη στο τέλος του δρόμου, ότι στέκεσαι ακόμη στα πόδια σου, άρα είσαι ζωντανός.

 

Ο Απόλλων είναι το δικό μας παιδί και όλοι είμαστε παιδιά του Απόλλωνα

Με βήμα ταχύ

 

 

 

 

...και πιο σημαντική από την ταχύτητα, για μια ομάδα είναι η σταθερότητα.

 

Νομίζω ότι αν υπήρχε βραβείο για την ομάδα που τα τελευταία χρόνια συντέλεσε την μεγαλύτερη πρόοδο σε κάθε τομέα (διοικητικό, αγωνιστικό, οπαδικό) ο Απόλλων θα ήταν ανάμεσα στα φαβορί για την κατάκτησή του.

 

Αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος που δεν έγραψα τίποτα όλους αυτούς τους μήνες. Από την στιγμή που  η υπόθεση της άνοδου  στην Β'εθνική ξεκαθάρισε, πιο πολύ με απασχολούσε το μέλλον...και περίμενα, όπως όλοι.

 

Και νιώθω ικανοποιημένος, ήρεμος, γιατί νιώθω σίγουρος σαν Απολλωνιστής. Όχι σίγουρος για την άνοδο στην πρώτη κατηγορία-μακριά τέτοιου είδους "σιγουριές" πριν καν ακόμη ξεκινήσει το πρωτάθλημα- αλλά σίγουρος ότι οι άνθρωποι που τρέχουν για τον Απόλλωνα, από οποιοδήποτε πόστο και αν βρίσκονται, είναι μόνιμα στα "κόκκινα" ξεπερνώντας πολλές φορές τους εαυτούς τους.

 

Πώς να μην νιώθεις περήφανος και αισιόδοξος μετά...ύστερα από χρόνια δύσκολα που "βρωμούσαν" γενικώς και ειδικώς, βλέπεις πάνω από όλα να αλλάζει η νοοτροπία μας ως ομάδας και ως οπαδών, ως ακολούθων της ιδέας του Απόλλωνα, μεγαλώνουμε σιγά-σιγά, απλώνουμε, προοδεύουμε.

Έγινε βίωμα ότι η εξωστρέφεια και η προσαρμογή μας στα τρέχοντα κόλπα του αθλήματος, είναι μονόδρομος αν θέλουμε να πάμε μπροστά. Επιτέλους όλα πια έχουν μια συνέχεια, μια λογική. Η σταθερή και διάφανη ως προς τις προθέσεις της διοίκηση προσύλκησε παίχτες, προπονητές, χορηγούς, έκανε τους οπαδούς να την εμπιστευτούν. Και αυτοί με την σειρά τους απέδωσαν στο γήπεδο, οι δε φίλαθλοι στην κερκίδα. Και τώρα, εν μέσω κάυσωνα καλοκαιρινού, συνεχίζονται οι ζυμώσεις, γεννιούνται ιδέες, ο κόσμος του Απόλλωνα εκτός από το χρήμα του προσφέρει χρόνο, εκτός από φωνή προσφέρει και εθελοντική εργασία για την ομάδα που αγαπάει (που πάντα αγαπούσε) και που πλέον μπορεί να εμπιστεύεται. Γιατί γνωρίζει ότι τα λάθη είναι μέσα στο πρόγραμμα, γιατί ξέρει πια πόσο σκληρή δουλειά γίνεται.

 

Φυσικά βρισκόμαστε μόνο στην αρχή, θέλει ακόμη πολλή δουλειά και πίστη από όλους μας. Αλλά θα ήταν χαζό και άδικο για όλους μας να μην παραδεχτούμε πως όσα έγιναν τα 2-3 τελευταία χρόνια δεν είχαν γίνει τα προηγούμενα 10.

 

Μήνες πριν λέγαμε για τα θεμέλια, για το πόσο σημαντικά είναι. Εγώ ειδικός δεν είμαι, αλλά νομίζω ότι η βάση μπήκε, ο Απόλλων είναι καθαρός, και ασχέτως αν δεν διαφημίζεται πουθενά, έχω την εντύπωση ότι η νοικοκυροσύνη μας, ίσως να αποτελεί και παράδειγμα για άλλες ομάδες. Λίγο όμως με ενδιαφέρει. Κάθε βήμα προόδου με γεμίζει περηφάνεια αλλά και ευθύνη.

Ευθύνη απέναντι σε αυτό που όλοι οι Απολλωνιστές, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, βοήθησαν να χτιστεί. Φέτος, ειδικά φέτος, η ομάδα θα χρειαστεί ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση, και οικονομική και ηθική. Το ταξίδι μας δεν έχει τελειώσει ακόμη, ούτε στα μισά δεν βρίσκεται. Θα έρθουν καλές και άσχημες μέρες,η Β' κατηγορία είναι δύσκολη και είναι και πονηρή. Εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε βεβαίως.

 

Κλείνοντας και αυτόν το παραμιλητό (ας όψεται η απόσταση) πιστεύω ακράδαντα ότι είναι η μεγάλη μας ευκαιρία φέτος, να επενδύσουμε στο πολύ καλό από κάθε άποψη κλίμα που επικρατεί στην ομάδα και να κάνουμε για μια κόμη φορά την υπἐρβασή μας, όλοι μας. Είναι ευκαιρία να γράψουμε ιστορία, την ιστορία του Απόλλωνά μας.

 

Ας μην το ξεχνάμε: Ο Απόλλων είναι δικό μας παιδί και όλοι μας είμαστε παιδιά του Απόλλωνα. Ραντεβού σε 2 εβδομάδες στα πάτρια εδάφη, για ξεκούραση και Απόλλων.

 

Και για να μην παρεξηγηθώ, ποτέ δεν γράφω από πού "κλέβω" τις φωτογραφίες που αναρτώ, είναι που δεν κρατάω σημειώσεις. Οι "φωτογράφοι" ας με συγχωρήσουν

Έτοιμοι για απογείωση

Ήταν πολύ σημαντικός αυτός ο μήνας για την ομάδα μας. Ήταν ο μήνας κατά τον οποίο κληθήκαμε όλοι να περάσουμε εξετάσεις, εξετάσεις απόδοσης μέσα στο γήπεδο και συμπαράστασης από την κερκίδα.

Και είναι σημαντικό που είχαμε επιτυχία, γιατί οι επιτυχίες χτίζουν αυτοπεποίθηση και αποτελούν την ανταμοιβή για την σκληρή δουλειά όλων. Η ομάδα τα κατάφερε λοιπόν και κέρδισε την άνοδο στην Β'εθνική κατηγορία. Και όσοι πιστεύουν ότι δεν μιλάμε για κανένα μεγάλο κατόρθωμα, ας φρεσκάρουν λίγο τη μνήμη τους και ας θυμηθούν τι διαδραματίστηκε την τελευταία πενταετία. Και αν δεν μπορούν ή δεν θέλουν (γιατί δυστυχώς ακόμη υπάρχουν πρόβατα που πιστεύουν στις σκαιές μορφές του παρελθόντος), ας θυμηθούν απλά ότι για κάποιο  διάστημα το περασμένο καλοκαίρι ακόμη και η συμμετοχή της ομάδας στο πρωτάθλημα κρεμόταν από μια κλωστή.

Τώρα με το 80% του στόχου μας στο τσεπάκι μας, μένει ένα 20% για να ολοκληρωθεί η χρονιά. Μιλάω για την κατάκτηση της πρώτης θέσης που θα επισφραγίσει με τον καλύτερο τρόπο αυτήν την χρονιά για την ομάδα μας.

Και θα ήθελα πολύ να πω "και μετά ποιος μας πιάνει", αλλά νομίζω ότι η φράση που αρμόζει περισσότερο είναι "τώρα αρχίζουν τα δύσκολα"

 

Έχω πίστη όμως και είμαι αισιόδοξος. Όλοι εμείς που αγαπάμε τον Απόλλωνα, χαιρόμαστε και πονάμε μαζί του, τα 2-3 τελευταία χρόνια σαν να ωριμάσαμε λίγο, σαν να ξυπνήσαμε από το λήθαργο ετών-μπορεί να ήταν και το χαστούκι που φάγαμε με τους υποβιβασμούς-και συνειδητοποιήσαμε ποιοι είμαστε και ποια ομάδα υποστηρίζουμε. Με άλλα λόγια ομάδα και κόσμος   είμαστε έτοιμοι για απογείωση, να πάμε για πιο μεγάλα πράγματα, αλλά με την ίδια νοοτροπία ότι αν δεν δουλέψεις σκληρά και με χαμηλούς τόνους δεν γίνεται τίποτα. Νομίζω όλοι έχουμε καταλάβει ότι αυτός είναι ο δύσκολος, αλλά ο σίγουρος τρόπος να πετύχουμε τους στόχους μας. Ρωτήστε πρωταθλητές, ρωτήστε πετυχημένους ανθρώπους, αυτό θα σας πούνε, ότι κάθε μέρα είναι μια νέα αρχή και μια νέα αφορμή να κυνηγήσεις τον στόχο σου, μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν, παρά μόνο υπομονή, πίστη και πολύς ιδρώτας.

 

 

Να μου το θυμηθείτε, η καλή δουλειά που έχει γίνει και στο οικονομικό της ομάδας -επειδή ο Αχιλλέας Χαραλαμπίδης ματώνει για τον σύλλογο που αγαπάει- θα κάνει τον Απόλλωνα ελκυστικό για πολλούς. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα φερθούμε σαν αρχοντοχωριάτες και καβαλήσουμε το καλάμι. Η γούνα μας κάηκε στο παρελθόν και νομίζω ότι οφείλουμε στους εαυτούς μας πρώτα από όλα να είμαστε πολύ προσεκτικοί.

 

Τέλος, θέλω να πιστεύω ότι η ομάδα φέτος έδωσε απαντήσεις ακόμη και στους πιο δύσπιστους φίλους της, αυτούς που είτε από αμέλεια είτε από πίκρα για όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, έμειναν και φέτος σπίτι και δεν της συμπαραστάθηκαν. Αδέρφια ποτέ δεν είναι αργά να δείξετε την αγάπη και την συμπαράστασή σας, και να χαρείτε και εσείς με όλους τους άλλους Απολλωνιστές για την άνοδο της ομάδας μας. Απομένουν 2 εντός έδρας παιχνίδια. Πάρτε την απόφαση να έρθετε και εσείς στο γήπεδο, φωνάξτε για την ομάδα μας και στηρίξτε την οικονομικά. Όσο περισσότεροι τόσο το καλύτερο, ενωμένοι μπορούμε να πετύχουμε περισσότερα.

 

Και δεν ξεχνάμε ποτέ, όλοι μας είμαστε παιδιά του Απόλλωνα και ο Απόλλων είναι το δικό μας παιδί.

 

 

"Τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο"

Έτσι λέει ένα τραγούδι από τη δεκαετία του 90 και νομίζω ότι είναι απόλυτα ταιριαστό στην ψυχολογική κατάσταση που βρίσκεται η ομάδα μας αυτό το διάστημα.

 

Καταλαβαίνω, το έχω ζήσει, ότι το να είσαι Απόλλων σημαίνει να έχεις περάσει  τα εμφράγματα και τα εγκεφαλικά σου, μεγάλες χαρές και ακόμη μεγαλύτερες λύπες, ανατροπές στα τελευταία δευτερόλεπτα, πανηγυρισμούς και δάκρυα...αλλά για μια στιγμή ρε παιδιά γιατί θα τρελαθούμε στο τέλος.

 

Έχουμε μια ομάδα που από την αρχή του πρωταθλήματος έχει πάρει κεφάλι στην βαθμολογία, με τη διαφορά να έχει φτάσει σχεδόν διψήφιο αριθμό και μιλάμε για άγχος; Μιλάμε ΤΩΡΑ για άγχος, τώρα που έχοντας αποδείξει ότι είμαστε η καλύτερη ομάδα βαδίζουμε προς το τέλος;

 

Ο πρώτος πάντα έχει άγχος να διατηρήσει τα πρωτεία, γνωστό αυτό, αλλά να λάβουμε υπόψιν μας, ότι οι παίκτες μας έχουν τα προσόντα, το χαρακτήρα να διαχειριστούν αυτήν την πίεση. Οι ίδιοι οι παίκτες, με τις νίκες τους έφεραν, διατηρούν την ομάδα πρώτη, οι ίδιοι ανέβασαν τον πήχυ και οι ίδιοι θα τερματίσουν πρώτοι.

 

Πιστεύω τώρα με την αναδιάρθρωση των κατηγοριών, γεγονός που σημαίνει ότι είμαστε κατά 99% στην επόμενη κατηγορία, να τους λυθούν τα πόδια. Ελπίζω τώρα να παίξουν και να το διασκεδάζουν, να παίξουν για την τιμή τους, για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, να παίξουν για τον εγωϊσμό τους, να παίξουν για αυτόν τον κόσμο που κάνει τα πάντα για να τους στηρίξει, να παίξουν για τον πρόεδρο και την διοίκηση που κάνουν την μέρα-νύχτα για να είναι κοντά τους, να παίξουν για την φανέλα που φοράνε.

 

Δικαολογίες είναι εύκολο να βρίσκουμε, προβλήματα μπορούν να ξεφυτρώσουν παντού και άνα πάσα στιγμή. Το ζήτημα είναι ότι όταν θέλεις να λέγεσαι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ οφείλεις να στρώνεις τον κώλο σου κάτω και να βρίσκεις τρόπους να υπερβαίνεις τον εαυτό σου. Και όταν δίνεις πάντα το 150% θα έρθουν και οι λύσεις.

 

Ναι ζητάμε πολλά, ζητάμε την ομάδα πρώτη, ζητάμε νίκες και ζητάμε καλό ποδόσφαιρο. Έχουμε απαιτήσεις γιατί ξέρουμε ότι το ρόστερ μπορεί να ανταποκριθεί. Έχουμε απαιτήσεις γιατί είμαστε ΑΠΟΛΛΩΝ κύριοι και δεν γουστάρουμε να κερδίζουμε ομάδες γειτονιάς ασθμαίνοντας.  Δεν γουστάρουμε να δίνουμε δικαιώματα για την ανωτερότητά μας σε κανέναν.

 

Τελειώνετε με το άγχος, ξεχάστε το, σκοτώστε το! Κάντε το κάτι άλλο, μετατρέψτε αυτήν την πίεση σε κάτι δημιουργικό, σε προσήλωση στον στόχο και προσπάθεια. Μην φοβάστε κανέναν, ούτε τον εαυτό σας. Ο κόσμος και η διοίκηση είναι δίπλα σας ρε, δεν το βλέπετε;

 

Κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και σε όσους αγαπούν τον Απόλλωνα και τερματίστε πρώτοι. Έξι παιχνίδια έμειναν, ας κρατήσουμε όλοι μαζί την σημαία της ομάδας ψηλά και μαζί θα πανηγυρίσουμε την άνοδο.

 

Για μια ακόμη φορά:Μην φοβάστε! Είμαστε όλοι στο κόλπο μαζί σας. Είμαστε όλοι παιδιά του Απόλλωνα και ο Απόλλων είναι το παιδί μας!

Η πολλαπλή σημασία της νίκης

Είχα κατά νου να περιμένω και το ματς με την Κασσιόπη και μετά να γράψω κάτι για αυτήν την πρώτη τριάδα των αγώνων μέσα στο 2013, μετά προέκυψε η αναβολή-και κάνα δυο όχι και τόσο θετικά αποτελέσματα και άλλαξαν τα σχέδιά μου. Ας είναι...

 

Ισοπαλία με την Καρδίτσα εκτός έδρας, και αναπάντεχη εντός έδρας ήττα από Βατανιακό...και τα στόματα άνοιξαν. Τόσο εύκολο είναι, τα έχουμε ξαναπεί. Μια στραβοτιμονιά και πέφτουν όλοι να σε φάνε. Είναι φυσικά και η μοίρα του πρώτου, να θέλουν όλοι να τον γκρεμίσουν. Και θα πουν και θα κάνουν οτιδήποτε για να το καταφέρουν.

 

Τώρα που πέρασαν και κάπως οι μέρες δεν έχει νόημα να αναλύσω εγώ από εδώ καταστάσεις που πολλοί από εσάς ζείτε καθημερινά από κοντά. Πάμε για άλλα.

 

Την Κυριακή, λοιπόν, παίζεις με τον δεύτερο της βαθμολογίας (που άλλαξε πάλι, από Καρδίτσα σε Κασσιόπη). Κερδίζεις και στέλνεις μηνύματα παντού. Βουλώνεις στόματα και στέλνεις πολλούς να (ξανα)λουφάξουν στη γωνιά τους.

 

Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι, αλλά κάποια πράγματα είναι σχεδόν αξιώματα: Η νίκη σε ένα παιχνίδι λειτουργεί με πολλούς τρόπους. Πρώτα από όλα παίρνεις 3 βαθμούς. Και εννοείται ότι στερείς και 3 βαθμούς από τον αντίπαλό σου. Επίσης, εδραιώνεσαι στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Και αυτό εκτός του ότι τσιμεντώνει την νοοτροπία του νικητή για την ομάδα σου, κόβει και τα πόδια των αντιπάλων. Όταν σε κυνηγάνε και κάθε εβδομάδα μόνο την πλάτη σου μπορούν να δουν, τσακίζουν, σπάνε και τα παρατάνε. Είναι τόσο απλό και τόσο δύσκολο να το καταφέρεις.

 

Αλλά η ομάδα μας έχει δείξει ότι ΜΠΟΡΕΙ. Ο Απόλλωνα αγωνιστικά μπορεί να λειτουργήσει στυγνά και χωρίς έλεος. Να μπει, να καθαρίσει το παιχνίδι όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και μετά να στρέψει την προσοχή του στο επόμενο. Και όταν το κάνει αυτό κανείς δεν θα έχει να πει τίποτα. Γιατί υπάρχει ένα σημείο, υπάρχει εκείνη η στιγμή που αποδεικνύεις πόσο ανώτερος και καλύτερος είσαι, που δεν χωρά αμφισβήτηση.

 

Και ξανά, καθένας δικαιούται να έχει τα όνειρά του, αλλά ο Απόλλων είναι η μόνη ομάδα στην κατηγορία που μπορεί να πει ότι έχει τη δυνατότητα να υλοποιήσει τα δικά του. Γιατί είναι η καλύτερη ομάδα και όποιος δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό είναι δικό του πρόβλημα.

 

Ο Απόλλων την Κυριακή με τον κόσμο του δίπλα του μπαίνει στο γήπεδο και πατάει αγωνιστικά τπν αντίπαλο. Αν πρόκειται για την Κασσιόπη ή την Καρδίτσα, τον δεύτερο ή τον τελευταίο ούτε που με νοιάζει. Του χρόνου θα έχουμε ξεχάσει αυτά τα ονόματα, του χρόνου ίσως να μην υπάρχουνε καν αυτές οι ομάδες. Εμείς κοιτάζουμε την δική μας. Και σεβόμαστε τον αντίπαλο, γιατί σεβόμαστε τον εαυτό μας. Και το να παίξουμε όσο κοντά γίνεται στο 100% του ταλέντου μας είναι δείγμα αυτού του σεβασμού και της σοβαρότητας με την οποία αντιμετωίζουμε τους στόχους μας.

 

Την Κυριακή δεν έχουμε το παιχνίδι της χρονιάς. Είναι απλά 3 ακόμη βαθμοί που μας φέρνουν πιο κοντά στην άνοδο. Και με νίκη δική μας όλοι οι αντίπαλοι συνειδητοποιούν εκ νέου ότι η πρώτη θέση είναι ρεζερβέ από τον Απόλλωνα και μπορούν να παλέψουν για την δεύτερη.

 

Κυριακή όλοι γήπεδο (και εμείς στα ξένα κολλημένοι στα ράδια) να σηκώσουμε την ομάδα ψηλά, να την σπρώξουμε στην νίκη. Γιατί ο Απόλλων είναι δικό μας παιδί και όλοι μας είμαστε παιδιά του Απόλλωνα.