Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι

Πρώτα από όλα να ευχηθώ σε όλον τον κόσμο καλή χρονιά με υγεία για όλους μας πάνω από όλα. Εύχομαι επίσης η ομάδα μας να πανηγυρίσει την άνοδό της και ας είναι και αυτή η χρονιά, χρονιά προπαρασκευής και σοβαρής δουλειάς που θα έχει αποτελέσματα στο μέλλον.
 
Από εκεί και πέρα...χωρίς πολλά-πολλά, χωρίς φρου-φρου και αρώματα νικήσαμε και τον Τηλυκράτη με 2-0. Και σίγουρα αυτές οι ομάδες δεν έχουν τρόπο να απειλήσουν τον Απόλλωνα, αλλά έτσι ή αλλιώς με αυτούς παίζουμε και αυτούς πρέπει να κερδίζουμε για να παίρνουμε τους 3 πόντους κάθε εβδομάδα.
 
Και καθώς οι αγωνιστικές περνάνε και οι νίκες αυξάνονται ολοένα θα αυξάνεται και ο "θόρυβος" γύρω από την ομάδα και πώς ο Απόλλων είναι με το ένα πόδι στην επόμενη κατηγορία...θέλετε τη γνώμη μου; Ανέξοδο, εύκολο μπλα-μπλα των δημοσιογράφων, η πλειοψηφία των οποίων δεν διστάζουν να σκίσουν τις ομάδες που υμνούν με την πρώτη στραβή. Και πιστεύω απόλυτα ότι ομάδα και κόσμος δεν επηρεάζονται από εφήμερες χαρες και "αγάπες"...Μια και καλή θα χαρούμε στο τέλος. Μέχρι τότε, αν σε κάθε παιχνίδι η ομάδα "πατάει πόδι" και επιβάλλει το αυτονόητο, δηλαδή την ανωτερότητά της και την δίψα της για νίκη και διάκριση, δύσκολα θα αντιμετώπίσουμε προβλήματα.
 
Και μια και μίλησα για "θόρυβο", εγώ γουστάρω ένα άλλο είδος θορύβου αυτό που έχει να κάνει με τα νέα παιδιά, κυριολεκτικά, του Απόλλωνα, που "γράφουν" τις πρώτες τους συμμετοχές με τις εθνικές ομάδες. Τιμή για τα παιδιά και την ομάδα μας, τιμή και για την Εθνική ομάδα, τους εύχομαι να έχουν υγεία και τα μυαλά μέσα στο κεφάλι τους και τα υπόλοιπα θα έρθουν. Και γουστάρω επίσης και τον "θόρυβο" που κάνουν Απολλωνιστές σαν τον Κωνσταντάρα, τον σκηνοθέτη "μας" που ζει στην Κένυα και που στο έργο του περνάει την αγάπη του για την ομάδα μας. Αυτά είναι που θα μας πάνε μπροστά, τα δημοσιεύματα και οι ύμνοι καλά είναι για το αρχείο μας, αλλά μέχρι εκεί. Ο Απόλλων έχει ανάγκη να γράφει καθημερινά ιστορία.
 
Και την Κυριακή, Καρδίτσα....."και πώς μας περιμένουνε" μου είπε ο φίλος μου ο Τάσος ο Χριστοφορίδης...Βέβαια σε περιμένουνε...γιατί όλοι θέλουν να κερδίσουν τον πρώτο...γιατί είσαι το μεγάλο όνομα της κατηγορίας, και γιατί στην τελική αν ο ιδιοκτήτης του κυλικείου του γηπέδου δεν βγάλει μεροκάματο όταν παίζει η τοπική ομάδα κόντρα στον Απόλλωνα, πότε θα βγάλει; Πώς και γιατί θα έχουν ξανά κόσμο στο γήπεδο;
 
Εντάξει, κατανοώ όλες οι ομάδες έχουν τα σχέδια και τις προσδοκίες τους. Η λογική μου, μού λέει ότι αν επιδείξουμε στοιχειώδη σοβαρότητα και υπό νορμάλ συνθήκες, δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Και να μην ξεχνάμε ότι έχουμε εξίσου ισχυρό κίνητρο με τον αντίπαλο. Με νίκη η διαφορά εκτοξεύεται στους 10 βαθμούς και όσο και αν ακόμη είναι νωρίς για πανηγύρια, ο σχεδιασμός της επόμενης μέρας θα γίνει με άλλη άνεση.
 
Όλα αυτά, όμως, στα λόγια...την Κυριακή θα ξέρουμε.
 
Μέχρι τότε στηρίζουμε Απόλλωνα, όλα τα τμήματα, μπάσκετ, βόλλευ, κολύμβηση, πυγμαχία, στίβο...ακαδημίες...Απόλλων παντού και πάντα. Ο Απόλλων είναι ο πυρήνας που γύρω του συγκεντρώνεται και ζει η κοινωνία της Καλαμαριάς και η Ποντιακή φυλή. Ο Απόλλων είναι παιδί μας και όλοι μας είμαστε παιδιά του Απόλλωνα.
 
Υ.Γ: Πετράν Καρακασίδη χίλια ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να μου στείλεις το νέο μας ημερολόγιο