Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Ο Απόλλων στο γήπεδο του αναστενάζει - μέρος δεύτερο (ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ)

Έγραφα στην προηγούμενη ανάρτησή μου για τον νταλκά μου (και την ανάγκη φυσικά) να έχει ο Απόλλων ένα γήπεδο, ένα αθλητικό κέντρο που του αρμόζει. Νομίζω όλοι συμφωνούμε ότι το γήπεδό μας βρίσκεται σε έναν χώρο που θα τον ζήλευαν όλες οι ομάδες, έχει χαρακτηριστεί "φιλέτο" πολλές φορές. Και εμείς καθόμαστε άπραγοι.

Και αυτή μας η απραξία μου θυμίζει λίγο και την παραβολή με τα τάλαντα, μου θυμίζει εκείνον που αντί να ψάξει και να βρει τρόπο να πολλαπλασιάσει τα τάλαντα που του δόθηκαν, τα έθαψε στο χώμα, ουσιαστικά αχρηστεύοντάς τα.

Επειδή ζω σε αυτόν τον κόσμο, και κάθε άλλο παρά αφελής είμαι, καταλαβαίνω ότι εκτός του ότι τα κεφάλαια στον Απόλλωνα πάντα ήταν λιγοστά, τα γήπεδα δεν φτιάχνονται σε μια μέρα. Τα γήπεδα είναι η κωρονίδα του όλου εγχειρήματος. Τα θεμέλια είναι οι ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ.

Πολύς κόσμος έχει την εντύπωση ότι οι τμήματα των ακαδημιών κάθε συλλόγου, είναι ένα είδος παιδικής χαράς, όπου μαζεύονται τα παιδάκια και περνάνε την ώρα τους κάνοντας αθλητισμό. Είναι ΚΑΙ αυτό, αλλά όχι μόνο αυτό. Μια ομάδα συντηρώντας "ακαδημίες" σαφώς προσφέρει κοινωνικό έργο, μυώντας τα παιδιά στον αθλητισμό και κρατώντας τα μακριά από την αποχαύνωση της τηλεόρασης και της καφετέριας. Προσφέρει διαπαιδαγώγηση, άσκηση, ευεξία, χαρά, εκτόνωση, ευκαιρίες για κοινωνικοποίηση, δημιουργεί πρότυπα και μοντέλα ζωής. Με άλλα λόγια διαπλάθει χαρακτήρες.

Την ίδια στιγμή όμως ΕΠΕΝΔΥΕΙ για το μέλλον της. Ποικιλοτρόπως. Φτιάχνει αθλητές για τα επαγγελματικά της τμήματα εξοικονομώντας χρήματα, και παράλληλα απαρτίζεται από αθλητές μπολιασμένους με τα ιδανικά του συλλόγου. Και τώρα που τα οικονομικά αποτελούν πονοκέφαλο για όλους, η επένδυση στις ακαδημίες είναι ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ.

Το αν έχει γίνει καλό ή όχι έργο στις ακαδημίες του Απόλλωνα είναι μέγα ζήτημα. Για μένα πιο σημαντικό είναι το τι μπορεί να γίνει από σήμερα και στο μέλλον. Πού και πού συναντούσα στην Καλαμαριά ξύλινες πινακίδες παρατημένες στους σηματοδότες, με πληροφορίες για τις ακαδημίες του Απόλλωνα. Ας είμαστε σοβαροί, στην εποχή του ίντερνετ δεν γίνεται ο κόσμος να ενημερώνεται από πινακίδες στους δρόμους. Δεν γίνεται στην Καλαμαριά να υπάρχουν παιδάκια που θέλουν να αθληθούν και να προτιμάνε άλλους συλλόγους εκτός του Απόλλωνα.

Ναι, η δημιουργία ακαδημιών και η σωστή λειτουργία τους προϋποθέτει χρόνο, χρήμα, εργασία, υπομονή και τεχνογνωσία. Αλλά από την άλλη δεν μπορείς να παίζεις με τα θεμέλια του σπιτιού σου.
Οι ακαδημίες είναι μια μακροχρόνια επένδυση (και εμπεριέχουν ρίσκο σαφώς) αλλά στην εποχή που ζούμε και στην οικονομική δυσπραγία που βρίσκεται η ομάδα μας, δεν νομίζω να έχουμε και διαφορετικές επιλογές.

Ρίχνω μια ιδέα, έτσι για να μη μείνω μόνο στην εισαγωγή, και θα επανέρθω αναλυτικότερα.


Είναι τόσο δύσκολο, να υπάρχει στον πεζόδρομο της Καλαμαριάς ένα μόνιμο περίπτερο του Απόλλωνα, όπου θα γίνεται γνωριμία-ενημέρωση για τις ακαδημίες της ομάδας; Θα μπορούσε να επανδρωθεί ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ με εθελοντές-φιλάθλους της ομάδας, οι οποίοι πριν βγουν στον κόσμο , θα έχουν ενημερωθεί για το έργο τους  μέσω ενός 2ωρου σεμιναρίου λόγου χάρη.





Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Ο Απόλλων στο γήπεδό του αναστενάζει


Ο Απόλλων είναι θρησκεία. Και μολονότι μπορούμε να λατρεύουμε το Θεό του ο καθένας όπου θέλει και τον βολεύει, πάντα χρειάζεται ένας ναός, ένας χώρος λατρείας. Κατά μόνας μπορούμε να “προσευχόμαστε” όποτε θέλουμε, είναι η σύναξη όμως των “πιστών” που δημιουργεί την μεγάλη δυναμική. Είναι η συσσωρευμένη ενέργεια όλων των “Αποστόλων” που σπρώχνει τα πράγματα προς τα εμπρός.

Για κάθε ομάδα, ναό αποτελεί το γήπεδό της. Εκεί τελούνται τα “μυστήρια”, εκεί οι “λειτουργείες”, εκεί τα “θαύματα”, εκεί και οι τραγωδίες. Ο Απόλλων δεν αποτελεί εξαίρεση. Το γήπεδό μας είναι ο ναός μας. Το ερώτημα όμως είναι, αν αυτός ο ναός πληρεί πλέον τις προϋποθέσεις, αν ανταποκρίνεται στα πρότυπα και τις απαιτήσεις του σήμερα.

Ρητορικό το ερώτημα φυσικά και όλοι γνωρίζουμε την απάντηση. Όπως επίσης πολλές κουβέντες έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Και για να είμαι και λίγο ωμός, μιλάμε για κουβέντες του κώλου : Από τις μακέτες του Δαμήλου μέχρι τις λυόμενες κερκίδες του Παπαδόπουλου μιλάμε για σχέδια της πλάκας, καφενειακές μελέτες και γενικά, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Μηδενική προοπτική. Και παρά το γεγονός ότι για την Γ' εθνική (σαν αστείο μου ακούγεται) το γήπεδό μας φαντάζει σχεδόν σαν στάδιο, η αλήθεια είναι σκληρή και ισοπεδωτική: ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΟΤΕΤΣΙ.

Τι να αναφέρει κανείς; Τις κερκίδες-απολιθώματα, τα μουχλιασμένα αποδυτήρια, τα διάσπαρτα γηπεδάκια και μικροκτίρια κάθε είδους; Να θυμηθούμε ότι μέχρι πριν 7-8 χρόνια τα αποδυτήρια στεγαζόντουσαν σε εκείνο το προπολεμικό σχεδόν κτίσμα;

Τα ξέρουμε όλοι, τα ζήσαμε και τα ζούμε όλοι τα χάλια του γηπέδου, εν έτει 2012 και να παρακαλάμε να μην βρέξει την ώρα του παιχνιδιού, επειδή δεν υπάρχει σκέπαστρο. Αυτή είναι κατάντια. Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΕΙ. Και μπορεί σε περίοδο οικονομικής στενότητας οι κουβέντες για γήπεδα και εγκαταστάσεις να μοιάζουν σχεδόν προκλητικές, γεγονός όμως είναι ότι αντί το γήπεδό μας να συμβάλλει στην πρόοδο της ομάδας μας, αποτελεί τροχοπέδη.

Θα επανέρθω με κάποιες σκέψεις...


Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Πας Πόντιος=Απολλωνιστής ή αλλιώς η άλγεβρα της ουτοπίας (μέρος δεύτερο)



Νομίζω συμφωνούμε όλοι ότι ο Απόλλων δικαιωματικά θεωρείται η ομάδα-εκπρόσωπος του Ποντιακού Ελληνισμού. Το θέμα είναι πώς μπορούμε να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη, ειδικά όταν έχουν περάσει χρόνια και χρόνια αδράνειας.


Πιστεύω ότι ο Απόλλων δεν έκανε αισθητή την παρουσία του ως "ποντιακή οντότητα". Τα οικονομικά προβλήματα, τα αγωνιστικά σκαμπανεβάσματα και η διοικητική αβεβαιότητα (ανυπαρξία για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι) είδικα των τελευταίων χρόνων, σίγουρα έπαιξαν το ρόλο τους. Παρόλα αυτά θα μπορούσαν να γίνουν μερικές κινήσεις, ένα "άνοιγμα" στο ποντιακό στοιχείο.

Για παράδειγμα: Κάθε καλοκαίρι η ομάδα δίνει φιλικά παιχνίδια από εδώ κι από εκεί. Γιατί δεν μπορεί να γίνει έγκαιρα ένας προγραμματισμός, ώστε να ξεκινήσουμε ένα τουρνουά, το οποίο θα λαμβάνει χρόνο κατά την διάρκεια της προετοιμασίας της ομάδας και στο οποίο θα παίρνουν μέρος "ποντιακές" ομάδες ή ομάδες πού έχουν στην ονομάσία τους τη λέξη "Απόλλων".

Γιατί να μην δημιουργήσει ο Απόλλων δηλαδή ένα δίκτυο ομάδων (ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΞΕΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ, ΤΙΣ ΟΜΑΔΕΣ ΤΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ) οι οποίες θα διάκεινται φιλικά απέναντί του; Δεν είναι τόσο δύσκολο, ούτε απαιτεί μεγάλο προϋπολογισμό. Λίγη φαντασία θέλει και πολλή μεράκι (και τελικά ας έρθει κάποιος στην ομάδα προς βοήθεια του Γιάννη και της Αναστασίας που τρέχουν νυχθημερόν).

Κάτι άλλο που σκεφτόμουν είναι το εξής: Στο στρατόπεδο του Παύλου Μελά, αν δεν κάνω λάθος, το οποίο πρόκειται να παραχωρηθεί στην τοπική δημοτική αρχή, θα δημιουργηθεί μουσείο με κεντρικό θέμα τον Ποντιακό Ελληνισμό. Επιτρέπεται ο Απόλλων να μην έχει παρουσία εκεί; Επιτρέπεται η προσφυγομάνα Καλαμαριά να μην έχει παρουσία εκεί;


Έχω πολλές ερωτήσεις: Στο αρχείο προσφυγικού ελληνισμού με έδρα την Καλαμαριά, γίνεται αναφορά στον Απόλλωνα; Στη δημοτική βιβλιοθήκη υπάρχει το λέυκωμα του Απόλλωνα; Στο πολιτιστικό κέντρο γίνονται μαθήματα-σεμινάρια σχετικά με την ιστορία του Πόντου και κατ' επέκταση του Απόλλωνα; Μήπως ήρθε η ώρα η ομάδα να "αποκαταστήσει" τις σχέσεις της με τα ποντιακά σωματεία-συλλόγους-ενώσεις της χώρας; Μήπως ήρθε η ώρα να γίνουν συζητήσεις, να βρούμε μερικές κοινές συνισταμένες και να προχωρήσουμε σε προτάσεις υπέρ του ποντιακού στοιχείου; (για παράδειγμα θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια έδρα ποντιακών σπουδών στα ελληνικά πανεπιστήμια;).


Δεν είμαι τρελός ούτε αιθεροβάμων, όνειρα κάνω όπως όλοι μας. Και δεν μιλάμε για τρελά όνειρα. Πιστεύω ότι από τη στιγμή που φτάνουμε στο σημείο να συλλάβουμε κάτι στο μυαλό μας, αυτό μπορεί να γίνει πράξη. Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους: Η Καλαμαριά μέχρι πριν από 70 χρόνια ήταν κρανιου τόπος και σήμερα είναι από τα ακριβότερα προάστεια της χώρας. Κάποτε οι Απολλωνιστές με τα χέρια ξεκίνησαν να χτίζουν το γήπεδό μας και τελικά τα κατάφεραν...Αντιλαμβάνεστε τι λέω...Λέω αυτό που όλοι σκεφτόμαστε, ότι όλα γίνονται...προς το χειρότερο, αλλά και προς το καλύτερο.


Και για να τελειώσω λέω και κάτι άλλο: Μήπως παρασκορπιστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια; Μήπως κάποια πράγματα τα θεωρήσαμε δεδομένα; Μήπως συμβιβαστήκαμε με την παρουσία της ομάδας στην Α' εθνική; Μήπως ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε για την ομάδα και τους εαυτούς μας έναν πιο ενεργό ρόλο;


Ο Απόλλων δεν είναι μια  δίωρη κουβέντα στο καφενείο πριν το ματς, ούτε κουτσομπολιό την επομένη του αγώνα. Και ο Απόλλων δεν χρειάζεται μόνο την οικονομική ενίσχυση των φίλων του. Πάνω από όλα ο Απόλλων χρειάζεται αγάπη και αφοσίωση. Και ενεργώντας υπέρ του Απόλλωνα ενεργούμε υπέρ όλων των ανθρώπων, των φίλων, των Απολλωνιστών που αγαπάμε. Γιατί -το ξαναείπαμε- ο Απόλλων είμαστε εμείς αδέρφια μου


Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012

Πας Πόντιος=Απολλωνιστής ή αλλιώς η άλγεβρα της ουτοπίας

Έτσι είναι ακριβώς...ουτοπία. Γιατί τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα θέλουμε. Ίσως γιατί όταν έπρεπε δεν είχαμε τα μάτια μας ανοιχτά και δεν ενεργήσαμε γρήγορα.

Στην Ελλάδα σχεδόν κάθε ομάδα αυτοαποκαλείται "ιστορική". Πολλές ομάδες είναι προσφυγικές. Και πολύ καλά κάνουν και "ποντάρουν" στο θυμικό των Ελλήνων, στην -σχεδόν έμφυτη- νοσταλγία τους για τις χαμένες πατρίδες, μεγαλώνοντας έτσι την βάση των οπαδών τους.

Ο Απόλλων για κάποιο λόγο δεν "εκμεταλλεύτηκε" αυτήν την πραγματικότητα. Δεν έβγαλε προς τα έξω την ΑΛΗΘΕΙΑ. Και η αλήθεια είναι ότι ο Απόλλων ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ (και γεωγραφικά αν θέλεις) ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΠΑΙΝΕΥΕΤΑΙ ΟΤΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΟΝ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ.

Χάθηκε πολύτιμος χρόνος και αντί ο Απόλλων να θεωρείται από τους Πόντιους το νήμα που τους ενώνει με τον πολύπαθο Πόντο, κατήντησε ο φτωχός συγγενής ή πιο ευγενικά, μια ομάδα με λίγους οπαδούς και πολλές συμπάθειες.

Το γιατί συνέβη αυτό είναι ταυτόχρονα και εύκολο και δύσκολο να το εξηγήσουμε (και να το καταλάβουμε). Λάθη επί λαθών στον επικοινωνιακό τομέα έπαιξαν το ρόλο τους. Αβλεψίες και παραλείψεις, έλλειψη πυγμής και κακή αγωνιστική πορεία. "Κοντές" προσδοκίες και απουσία γνήσιου ενδιαφέροντος από μεγάλη μερίδα των Καλαμαριωτών.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση. Λύσεις χρειάζονται.

Τα τελευταία χρόνια κάτι δείχνει να κινείται, από ανθρώπους  που προφανώς βρήκαν κάτι από τον εαυτό τους στην ιδέα που λέγεται ΑΠΟΛΛΩΝ. Και το "κυνηγούν". Και φυσικά υπάρχουν και άλλοι που εδώ και χρόνια "τρέχουν" για αυτήν την ομάδα εις βάρος τους πολλές φορές.

Επειδή ακριβώς είναι φίλοι μου, δεν θα γράψω ονόματα, άλλωστε δεν το έχουν ανάγκη. Ξέρουν ποιοι είναι, ξέρουν τι κάνουν για αυτήν την ομάδα και εγώ είμαι ευτχής να ξέρω ότι η τρέλα τους έχει απήχηση και εμπνέει κόσμο να ακολουθήσει το παράδειγμά τους.

Κάπου, κάποτε ο Βασίλης Σκουντής σε ένα άρθρο του για τον Απόλλωνα ανέφερε ότι είναι "παγιδευμένος" στην Καλαμαριά, ότι ο Απόλλων είναι όλων των Ποντίων. Διαφωνώ...εν μέρει...

Ο Απόλλων δεν παγιδεύτηκε στην Καλαμαριά. Αντιθέτως, βρήκε λιμάνι στην πιο όμορφη περιοχή της χώρας και η Καλαμαριά βρήκε στον Απόλλωνα το μόνο "εξαγώγιμο προϊόν" της. Απλά δεν χειριστήκαμε σωστά τις περιστάσεις. Ο Απόλλων με ορμητήριο την Καλαμαριά θα μπορούσε να αποτελέσει ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια (το μεγαλύτερο ίσως) της ιστορίας του Ποντιακού Ελληνισμού στην σύγχρονη εποχή. Ο Απόλλων έχει την υποχρέωση αν θέλεις να αποτελέσει ΟΡΟΣΗΜΟ για τα Ποντιακά δρώμενα. Ο Απόλλων θα έπρεπε να έχει τη δύναμη και την επιρροή να συσπειρώσει δίπλα του όλους τους Πόντιους αυτού του κόσμου και μέσα από αυτόν να δοθεί το ποντιακό στίγμα του σήμερα. Ο Απόλλων θα έπρεπε να αποτελεί ένα είδος ζωντανού, ενεργού και διαρκώς μεταβαλλόμενου ποντιακού-λαογραφικού μουσείου. Ο Απόλλων θα έπρεπε να είναι φτιαγμένος από Πόντο ΚΑΙ για τον Πόντο.

"Επιτρέψαμε" σε ομάδες να καπηλευτούν και να εκμεταλλευτούν το Ποντιακό στοιχείο. Είναι ένα λάθος που μπορεί να διορθωθεί. Απαιτείται χρόνος, αλλά όλα ξεκινάνε με το πρώτο βήμα. Ποτέ δεν είναι αργά. Και πάντα έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε όσα λάθη χρειάζονται για να μάθουμε και να προχωρήσουμε μπροστά.

Θα επανέρθω με μερικές ιδέες για το θα μπορούσε ίσως να γίνει. Νιώθω ότι είναι ένας "διάλογος" στον οποίο όσοι αγαπάμε αυτήν την ομάδα οφείλουμε να πάρουμε μέρος, με όποιον τρόπο καθένας μας μπορεί.

Ο Απόλλων δεν είναι μια απρόσωπη ιδέα αδέρφια, ο Απόλλων ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ.

Κρατάτε γερά.

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

100 χρόνια ιστορίας

Επαναλαμβάνω ότι η ιστορία και η διαδρομή του Απόλλωνα έχει πολλά κοινά (αν δεν είναι άρρηκτα συνδεδεμένη) με τα ιστορικά δρώμενα της νεότερης Ελλάδας.

Ο Απόλλων "έφτασε" στην Καλαμαριά το 1923. Ξεκίνησε το 1910 από την Τραπεζούντα, προπύργιο του Ελληνισμού στον Πόντο. Με την ονομασία "Απόλλων Τραπεζούντας" , διοικείται από εξέχοντα μέλη της τοπικής κοινωνίας, όπως ο Ματθαίος Κωφίδης (βουλευτής Τραπεζούντας), Αλέξανδρος Ακριτίδης (έμπορος) και ο Νίκος Καπετανίδης (δημοσιογράφος, εκδότης της εφημερίδας "Εποχή")...Δεν θα ήταν υπερβολή να αναφέρουμε ότι πρόκειται για τους 3 πρώτους μάρτυρες του Απόλλωνα. Και οι 3 κρεμάστηκαν από τους Τούρκους το Σεπτέμβριο του 1921...

Το πρώτο αίμα λοιπόν για τον Απόλλωνα χύθηκε με την Μικρασιατική καταστροφή και την Ποντιακή Γενοκτονία (19 του Μάη για να μην ξεχνιόμαστε)...Και δυστυχώς δεν ήταν παρά μόνο η αρχή.

Ο Απόλλων, είναι γνωστό ότι στους κόλπους του είχε κατά καιρούς ανθρώπους πολύ προοδευτικούς, ανθρώπους δημοκράτες, ανθρώπους από όλο το πολιτικό φάσμα, ανθρώπους που είχαν την ισότητα και τη δημοκρατία ψηλά στην συνείδησή τους.

Και γι' αυτό το λόγο η ομάδα, ο σύλλογος ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΘΗΚΕ, ακολουθώντας τη μοίρα των πρώτων Πόντιων προσφύγων, που είχαν να αντιμετωπίσουν την χλεύη, την καχυποψία και την εχθρότητα τα πρώτα χρόνια μετά την εγκατάστασή τους στη Θεσσαλονίκη.

Η Καλαμαριά θεωρήθηκε γκέτο και ο Απόλλων αφετηρία κάθε είδους "ενοχλητικής"  συμπεριφοράς. Αυτό το ξέρουν καλύτερα οι Γερμανοί που εκτέλεσαν ανθρώπους του Απόλλωνα, το ξέρουν και οι άνθρωποι της χούντας που υποβίβασε με το "έτσι θέλω" την ανδρική ομάδα μπάσκετ.

Το βλέπεις και μόνο σου φαντάζομαι: Ποντιακή Γενοκτονία, Κατοχή, Χούντα....και ο Απόλλων εκεί, πιστός στο φόρο αίματος, ακολουθώντας και υπογραμμίζοντας την πορεία αυτής της έρμης της χώρας. Ο Απόλλων εκεί μέχρι σήμερα, σταθερά αρνούμενος να πεθάνει. Παλεύει με τα κύματα, παλεύει με τους μεγάλους, παλεύει πολλές φορές και με τις ίδιες του τις σάρκες, προσπαθεί να αυτοκτονήσει, αλλά τώρα πια το ξέρουμε, αυτή η ομάδα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ.

Πες το μοίρα, πες το Θεία Πρόνοια, πες το τύχη, πες το DNA, ο Απόλλων είναι εδώ, εμείς είμαστε εδώ, εμείς ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους που ήρθαν πριν από εμάς και θα έρθουν μετά από εμάς, οπαδοί, ακόλουθοι και κοινωνοί μιας ΙΔΕΑΣ που εγκολπώνει το "ευ αγωνίζεσθαι", την αγάπη για την φύτρα μας και την προσπάθεια, αυτήν την αέναη προσπάθεια για πρόοδο.

Και δεν είμαι μόνο εγώ που το λέω αυτό. Ο Απόλλων έχει χιλιάδες μάρτυρες. Είναι οι πάνω από 60.000 αθλητές και αθλήτριες που έχουν περάσει από τα τμήματά του, είναι οι χιλιάδες οπαδοί που τον έχουν ακολουθήσει όλα αυτά τα χρόνια, είναι όλοι αυτοί που κάθονται σπίτια τους πικραμένοι από την πτωτική πορεία του συλλόγου τα τελευταία χρόνια, είναι οι αγνοί φίλαθλοι που παραδέχονται στην ομάδα μας την ΚΑΒΛΑ για επιβίωση και το πείσμα της και είναι φυσικά ή μάλλον θα έπρεπε να είναι ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΝΤΙΟΙ αυτού του πλάνήτη, που θα έπρεπε να βλέπουν στον Απόλλωνα ένα κομμάτι από τον εαυτό τους.

Ναι, ο συνειρμός είναι εύκολος...στην επόμενη ανάρτησή μου θα γράψω για ποιο λόγο ο Απόλλων είναι Η ΜΟΝΗ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΟΝ ΠΟΝΤΙΑΚΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ.

Πριν τελειώσω για σήμερα...πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος είτε με τη βοήθεια ιδιωτών-φιλάθλων του Απόλλωνα, είτε με τη βοήθεια του Δήμου να τυπωθεί μια μπροσούρα 3-4 σελίδων όπου να αναφέρεται συνοπτικά η ιστορία του Απόλλωνα και να δίνεται σε κάθε παιδί που εγγράφεται στα τμήματα της ομάδας. Ένα είδος μύησης δηλαδή των νέων παιδιών, αλλά και ένα ερέθισμα , ώστε να ψάξουν, να διαβάσουν, να μάθουν σε ποια ομάδα αθλούνται και τι εκπροσωπεί αυτή η ομάδα.

Επίσης να αναφέρω ότι όλα τα ιστορικά και στατιστικά στοιχεία που χρησιμοποίησα, τα άντλησα από το ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ  για κάθε Απολλωνιστή (και όχι μόνο) βιβλίο του Γιώργου Βιβιλάκη με τίτλο "ΠΟΝΤΟΣ-ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ-ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ  ΑΠΟΛΛΩΝ ...σαν όνειρο". Για όσους δεν το γνωρίζετε ήδη το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε από τον Αβραάμ Περσίδη (κομμώσεις ανδρών, στην Σουμελά, στην Καλαμαριά). Τα έσοδα βοηθάνε οικονομικά την ομάδα μας.

Για τον Γιώργο Βιβιλάκη αλλά και άλλους ανθρώπους που πόνεσαν και αγάπησαν αυτήν την ομάδα θα γράψω μια άλλη φορά.

Και...(τελειώνω, τελειώνω) κάτι ακόμη..

ΜΕ ΠΟΡΔΕΣ ΑΥΓΑ ΔΕΝ ΒΑΦΟΝΤΑΙ και τα πρωταθλήματα δεν κερδίζονται διά περιπάτου. Ο Απόλλων ΠΡΕΠΕΙ να ανέβει κατηγορία και αυτά περί ανακοινώσεων από παίκτες τα ακούω βερεσέ και δεν φέρνουν πίσω το 3ποντο. Καλή η Λευκάδα για διακοπές αλλά όχι και να χάνω από τον Τηλυκράτη...Να ξυπνάμε κύριοι...

Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2012

Απόλλων...

Αγνόμαντις, Αληθής, Δαφναίος, Μαντικός, Μοιραγέτης, Λοξίας, Προόψιος,Τριποδιλάλος,  Ολβιουργός, Τελειότατος, Φάνης, Χαροποιός, Κουροτρόφος...Αυτές είναι μόνο μερικές από τις 350 περίπου ιδιότητες που αποδίδονται στον Θεό Απόλλωνα. Έναν θεό που θεωρείται ΜΕΓΑΣ στο Ελληνικό Πάνθεο.


Ένας θεός που σχετίζεται με την ιατρική, την μαντεία, την μουσική, την νεότητα, το κάλλος και κάθε εικαστική και καλλιτεχνική δημιουργία. Μην ξεχνάμε ότι η ομάδα μας ξεκίνησε το ταξίδι της από τον Πόντο, ως μουσικός σύλλογος.


Αυτός είναι ο θεός Απόλλων, αυτά πρεσβεύει...και μιλώντας για Πόντο και Πόντιους...μιλάμε ουσιαστικά για τους "βλαστούς" της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, τους βλαστούς (που κατέληξαν απομεινάρια) της Ορθόδοξης παράδοσης....πάει κάπου το μυαλό σας, είμαστε στο ίδιο μήκος κύματος;


Μπορεί κάποιοι να με αποκαλέσουν τρελό ή υπερβολικό, αλλά εγώ στον ΑΠΟΛΛΩΝΑ βλέπω την σύνθεση του Αρχαιοελληνικού πνεύματος με την Ορθόδοξη παράδοση. Και αν πάλι αυτά τα στοιχεία έχουν ατονίσει ή δεν τους έχει δοθεί η σημασία που τους αρμόζει, εξακολουθώ να πιστεύω ότι υπάρχουν ζώντα στο DNA αυτής της ομάδας.

Θα μου πεις, τώρα οι ομάδες είναι εταιρίες και οι ιδεολογίες έχουν υποχωρήσεις για χάρη των ισολογισμών. Δεκτόν. Με τις ιδεολογίες μόνο κανείς δεν πήγε μπροστά. Από την άλλη όμως δεν μπορείς να "χτίσεις" βασιζόμενος μοναχά σε νούμερα. Το θεμέλιο είναι πάντα μια ΙΔΕΑ. Και ο ΑΠΟΛΛΩΝ , το ξαναείπαμε, είναι ΙΔΕΑ.

Μια ιδέα που δεν εκπροσωπεί μόνο τον Ποντιακό Ελληνισμό (ειδικά γι' αυτό το ζήτημα έχω να πω πάρα πολλά), αλλά κατά πως φαίνεται και από την ονομασία της ομάδας, διατρέχει και χαρακτηρίζει την ιστορία και την μοίρα αυτού του έθνους .

Το πώς αντανακλάται η ιστορία της Ελλάδας στην ιστορική διαδρομή του Απόλλωνα θα το εξήγησω σε άλλη ανάρτηση, μη μου κουραστείτε κιόλας...

Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012

Εισαγωγή...

Να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα από την αρχή...δεν είμαι φίλαθλος, είμαι οπαδός. Μου αρέσει το ποδόσφαιρο και μου αρέσει πιο πολύ όταν κερδίζει ο Απόλλων. Μου αρέσει ο αθλητισμός, αλλά είναι ακόμη πιο ωραίος όταν κερδίζει η ομάδα μου.

Για μένα ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ ήταν, είναι και θα είναι η μεγαλύτερη ομάδα όλων των εποχών, σε όλον κόσμο, σε όλο το σύμπαν, σε όλα τα αθλήματα. Καμιά σπουδαιότερη δεν υπήρξε, καμιά σπουδαιότερη δεν θα υπάρξει.

Ο Απόλλων είναι το Α και το Ω. Ο Απόλλων είναι πολλά περισσότερα από μια ομάδα. Ο Απόλλων είναι τρόπος ζωής. Ο Απόλλων είναι ΔΟΓΜΑ και είναι ΑΞΙΩΜΑ.

Ο Απόλλων είναι σαν τους φυσικούς νόμους και τις "σταθερές" που μας δίδασκαν στα σχολεία. Με
Αυτό δεν μπορεί να συμβεί με τον Απόλλωνα. Γιατί ο Απόλλων σαν αξία είναι αναλλοίωτος στο χρόνο και μάλιστα "κερδίζει" ακόμη παραπάνω όσο περνάει ο καιρός.

Δεν χρειάζεται να εξηγηθούν οι αιτίες. Υπάρχουν πράγματα που δεν εξηγούνται, απλά τα δεχόμαστε και συνεχίζουμε. Έτσι λοιπόν και ο Απόλλων. Είναι θέσφατο

Και όσο τρελό και αν ακούγεται, αν μπορούσα θα ΥΠΟΧΡΕΩΝΑ κάθε ομάδα, ως ελάχιστο φόρο τιμής να βρει τρόπο να ενσωματώσει στα εμβλήματα και στα χρώματά της το κόκκινο και το μαύρο....τα χρώματα του ΑΞΙΩΜΑΤΟΣ, τα χρώματα του Απόλλωνα.

Αυτά τα λίγα σαν μια εισαγωγή, για να ξέρεις και εσύ που κάνεις τον κόπο και διαβάζεις τώρα αυτές τις αράδες, σε τι πλαίσια θα κινηθώ. Και έχουμε και πολλά να πούμε, εδώ θα είμαστε...