Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΑΠΟΛΛΩΝ- (ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ)

Ο σοφός λαός λέει "όπως έστρωσες θα κοιμηθείς". Δεν είναι λοιπόν περίεργο το "ντέρμπι" μεταξύ αυτού του υβριδίου (με κάθε σεβασμό) που έχει μέσα του κάτι από μια άλλη ιστορική ομάδα, όπως ο Ηρακλής, και του Απόλλωνα. Λάθη και προσωπικές σκοπιμότητες έφεραν τις ομάδες σε αυτό το σημείο.

Το καλό για τον Απόλλωνα, είναι ότι κάτω από την επιφάνεια, πράγματα δείχνουν να κινούνται. Ο Όμιλος προσπαθεί να αφυπνίσει συνειδήσεις οργανώνοντας εκδηλώσεις για τους Κρυπτοχριστιανούς του Πόντου, το Club Rossoneri μαζεύει τρόφιμα και ρούχα για τους ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη, το τμήμα κολύμβησης με διάφορες εκδηλώσεις προσπαθεί να "τσιμεντάρει" τις σχέσεις μεταξύ των μελών του, στη γυναικεία ομάδα μπάσκετ έπιασαν δουλειά νέοι άνθρωποι (στην ηλικία και στα μυαλά) όπως ο Αλέξανδρος Μαυρίδης, ιστοσελίδες αναφορικά με την ομάδα "ανεβαίνουν" στο διαδίκτυο...και εγώ προσωπικά ξέρω ανθρώπους που κατά μόνας δουλεύουν ιδέες που έχουν να κάνουν με το καλό της ομάδας.

Αυτή είναι η "μαγιά" για να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον για την ομάδα μας και για τα παιδιά μας που αθλούνται στους κόλπους της. Θα είναι χρήσιμο να πιστέψουμε όλοι μας ότι παρά τις εν γένει δυσκολίες που συναντάμε σήμερα στο χώρο του αθλητισμού, ο Απόλλων έχει μέλλον. Αρκεί να δουλέψουμε και να εκμεταλλευτούμε το χρόνο μας. Ο Απόλλων, απών από τα μεγάλα σαλόνια του αθλητισμού (με μερικές εξαιρέσεις βεβαίως), έχει -σε αντίθεση με άλλες ομάδες- την ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.

Έχουμε το χρόνο να σκεφτούμε πώς θέλουμε και πώς μπορούμε να οργανώσουμε την ομάδα μας. "Κοσμογονία" δεν είναι τα λεφτά που μπορεί να επενδύσει κάποιος. "Κοσμογονία" είναι οι ιδέες και το πρακτικό πνεύμα, που μπορεί με τα υπάρχοντα μέσα να δημιουργήσει πράγματα. Το να κλαίμε γιατί είμαστε φτωχοί σε υποδομές ειναι μοιρολατρία. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να παλέψουμε για ενίσχυση των υποδομών και ταυτόχρονα να προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τις ήδη υπάρχουσες.

Αυτοί που είναι φτασμένοι στον τομέα τους έχουν ένα κοινό γνωμικό..." η επιτυχία είναι 1% ταλέντο και 99% δουλειά"...Στατιστικά να το δούμε, δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε ταλαντούχους αθλητές και ανθρώπους σε αυτήν την ομάδα. Μένει η δουλειά και το πείσμα. Αν όντως θέλουμε κάτι να πετύχουμε  αυτό το δίπτυχο είναι μονόδρομος.

Φροντίδα, αγάπη και δουλειά στις ακαδημίες της ομάδας. Το μέλλον δεν αργεί, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι γι αυτό. Πρέπει με κάποιο τρόπο, όλοι εμείς που αγαπάμε τον Απόλλωνα να καθίσουμε γύρω από ένα τραπέζι και να συμφωνήσουμε σε 2-3 βασικά πράγματα. Τα αξιώματα και οι λεζάντες έρχονται και παρέρχονται...η δουλειά όμως μένει.

Δεν μπορώ ρε γαμώτο να πιστέψω ότι δεν έχουμε τις προϋποθέσεις να δημιουργήσουμε τη δική μας κοκκινόμαυρη ομπρέλα , κάτω από τη σκέπη της οποίας θα μαζευτούν όλες οι υγιείς δυνάμεις της ομάδας μας. Καθένας στον τομέα του. Εκεί που δεν υπάρχουν λεφτά, πρέπει να διαφεντεύει η διάνοια, να βάλουμε μπροστά πάλι το πολυμήχανο της ράτσας μας.

Να γεμίσουμε χαρτιά με ιδέες, να τα σκίσουμε, να γεμίσουμε άλλα και με οδηγό τη λογική, το ρεαλισμό και την αγάπη μας για την ομάδα να προκρίνουμε τις καλύτερες ιδέες και να παλέψουμε για την υλοποίησή τους.

Με πολλή μεγάλη αγωνία περιμένω να ακούσω μια μέρα  ότι ο Απόλλων, ο Δήμος Καλαμαριάς, οι Ποντιακοί Σύλλογοι της Ελλάδας , αν μη τι άλλο, διοργάνωσαν μια ημερίδα, μια συνάντηση, έτσι...για μια απλή γνωριμία, μια συζήτηση, αυτή τη φορά γύρω από αυτά που μας ενώνουν, τον Ποντιακό Ελληνισμό, τα προβλήματά του, αλλά και τις προοπτικές του.

Με αγωνία περιμένω μια μέρα να ακούσω ότι ο τάδε ή ο δείνα ποντιακός σύλλογος Καλαμαριάς, "υϊοθέτησε" ένα αθλητικό τμήμα και προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να  βοηθήσει ηθικά, οικονομικά. Κανείς δεν θέλει να καταστρέφονται άνθρωποι και σπίτια για χάρη των ομάδων. Ο καθένας με τις δυνάμεις του μπορεί να βοηθήσει, από το όποιο του περίσσευμα σε χρήματα, ιδέες, αγάπη, προσωπική εργασία, μεράκι. Απλά πράγματα,  που κάποτε έστησαν αυτή τη χώρα στα πόδια της.

Και μακάρι στο επόμενο εντός έδρας παιχνίδι της ομάδας μας να δούμε τους φιλάθλους μας να έρχονται με ένα πακέτο ρύζι στα χέρια ή ένα ρούχο που πια δεν χρειάζεται, για να το χαρίσουν σε όλους αυτούς που δοκιμάζονται-θύματα της απληστίας κάποιων άλλων.

Απόλλων, μη σταματάς. Έχεις "χρέος" να προσπαθείς πάντα για το καλύτερο, το δικό σου και των ανθρώπων σου...ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΠΟΛΛΩΝ ΡΕ, ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΠΟΛΛΩΝ, δεν θα κουραστούμε ποτέ.

Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2012

ΕΝΑ ΚΛΙΚ!

Κάνω μια παρένθεση στις σκέψεις μου για τις Ακαδημίες της ομάδας μας...αναγκάζομαι από τα πρόσφατα (και σαφώς αναμενόμενα) πολιτικά και κοινωνικά δρώμενα στη χώρα μας, που σίγουρα έχουν οικονομικές προεκτάσεις.

Μπορεί να είμαι μακριά από την Ελλάδα, αλλά όσοι αγαπώ βρίσκονται εκεί και στενοχωριεμαι εξίσου με όλους. Η σκέψη μου είναι πάντα μαζί σας και ο θυμός και η αγωνία σας είναι και δικός μου.

Δεν πρόκειται να αναλύσω με πολιτικούς όρους το τι συμβαίνει στην χώρα. Εδώ μιλάμε για τον Απόλλωνα και σκέφτομαι πώς συνδέεται ο Απόλλων με όλα όσα συμβαίνουν.

Αυτή η ομάδα, λόγω καταγωγής, λόγω ιδιοσυγκρασίας αποτελούσε πάντα μια οικογένεια και το καμάρι των Καλαμαριωτών. Ακόμη και στις πιο μαύρες μέρες της ιστορίας της, αυτή η αίσθηση δεν χάθηκε, και επιτρέψτε μου να πω ότι αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο στην επιβίωσή της.

Νομίζω τώρα είναι μια μοναδική συγκυρία (έστω και δυσάρεστη, έστω και στα δύσκολα) ο Απόλλων (με άλλα λόγια όσοι αγαπούν αυτήν την ομάδα) να κάνει το βήμα μπροστά και να δείξει για ποιο λόγο θεωρείται όχι άδικα, το καταφύγιο αυτών που βρίσκονται σε ανάγκη.

Ένα κλικ χρειάζεται αυτός ο κόσμος για να δείξει το μεγαλείο του. Νομίζω ότι την επόμενη φορά που αγωνιζόμαστε στην έδρα μας, αυτό το "κλικ" θα συμβεί. Έχω την αίσθηση ότι δεν θα ήταν δύσκολο να οργανωθεί μια μικρή εκστρατεία, μιας ημέρας. Θα μπορούσε κάθε φίλαθλος που προσέρχεται στο γήπεδο να έχει μαζί του ένα πακέτο μακαρόνια ή ρύζι, μια κονσέρβα ή μια κουβέρτα που δεν χρειάζεται πια, ένα ζευγάρι παπούτσια παλιό ή ένα ρούχο που δεν φοράει, που δεν χρειάζεται. Και με ευθύνη της ομάδας να μαζευτούν όλα αυτά και να δοθούν είτε στην Εκκλησία ή σε κάποιο άλλο ίδρυμα.

Μια τέτοια κίνηση δεν κοστίζει πολλά, αλλά μπορεί να βοηθήσει πολύ κόσμο. Γιατί η μπάλα είναι πόρνη, για την μπάλα της ζωής μιλάω. Σήμερα είμαι εγώ σε ανάγκη, αύριο ένας φίλος, μεθαύριο εσύ που διαβάζεις...ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται, τι ξημερώνει. Αλλά ΠΑΝΤΑ βοηθάει να ξέρεις ότι στην "δύσκολη" ένα χέρι θα σε κρατήσει και θα σε βοηθήσει να σηκωθείς.

Το έργο της συλλογής των ¨αντικειμένων" θα μπορούσε να γίνει από τα παιδάκια των Ακαδημιών της ομάδας με τη βοήθεια των προπονητών ή των γονέων τους. Ακόμη καλύτερα να εμπλακεί και ο Δήμος, ίσως θα μπορούσε να βοηθήσει με κάποια από τα συνεργεία του. Θα βοηθήσουμε τον κόσμο και θα αισθανθούμε καλύτερα γνωρίζοντας ότι με  2-3 ευρώ ή χαρίζοντας κάτι που δεν χρησιμοποιούμε, φτιάξαμε την μέρα κάποιου που έχει άμεση ανάγκη βοήθειας. Και φυσικά ο Απόλλων ως σωματείο θα αναδείξει μια πτυχή του "χαρακτήρα" του.

Οι ομάδες δεν είναι μόνο για χαρές και πανηγύρια. Πιο πολύ είναι για τα δύσκολα, τα άσχημα. Ο Απόλλων και ο κόσμος του μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Τώρα πιο πολύ από ποτέ, είναι επίκαιρο το "ισχύς εν τη ενώσει" και ο Απόλλων μπορεί να δείξει το δρόμο.

Κρατάτε γερά αδέρφια...

Υ.Γ : Είχα πει νομίζω ότι με Γιώργο Τσαλή στο τιμόνι θα δούμε σύντομα επιτυχίες και στην κολύμβηση...το τσιμπίσαμε το μετάλλειο τις προάλλες...μπράβο σε όλους. Υγεία και πάντα επιτυχίες

Υ.Γ : Αύριο, στις 17 του μήνα, λαμβάνει χώρα η συζήτηση για τους Κρυπτοχριαστιανούς του Πόντου. Μια πρωτοβουλία του Ομίλου. Για περισσότερες πληροφορίες-λεπτομέρειες στην ιστοσελίδα τους. Χίλια μπράβο σε όλους. (Λουκά αν διαβάζεις, δεν ξέρω τι θα κάνεις,  βρες έναν τρόπο να μου στείλεις τα πρακτικά)

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ


Στο προηγούμενο παραμιλητό μου, έλεγα ότι αν θέλουμε να χτίσουμε κάτι στέρεο και με προοπτική στον Απόλλωνα, ίσως πρέπει να αρχίσουμε από τις Ακαδημίες της ομάδας. Και πάντα αναφέρομαι σε όλα τα τμήματα και όχι αποκλειστικά στο ποδόσφαιρο. Σαφώς και είναι ο βασιλιάς των σπορ και προσελκύει τα περισσότερα βλέμματα, αλλά νομίζω όλοι ξέρουμε ότι και από άλλα τμήματα πήραμε χαρές: Μπάσκετ γυναικών, βόλλευ ανδρών, πυγμαχία και άρση βαρών, πινγκ-πονγκ και να το θυμηθείτε ότι με την έλευση του Γιώργου του Τσαλή στην ομάδα (χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω το έργο κανενός) θα δούμε επιτυχίες και στην κολύμβηση.

Το είπαμε ξανά, ο Απόλλων είναι κυψέλη αθλητών και αυτό αποτελεί έναν ακόμη λόγο να εντείνουμε τις προσπάθειές μας. Από ιδέες...πολλές. Αλλά δεν ξέρω κατά πόσο είναι πραγματοποιήσιμες.

Ίσως οι προβληματισμοί και οι προτάσεις όλων μας θα μπορούσαν να είναι το θέμα μιας ημερίδας για το πού πάει αυτός ο Σύλλογος, ποια τα προβλήματά του, ποιες οι προοπτικές του. Και πάνω από όλα μια τέτοια ημερίδα (Λουκά νομίζω σου αρέσει αυτή η ιδέα της ημερίδας) θα μπορούσε να σηματοδοτήσει την απαρχή ενός θεσμού, της συγκέντρωσης αυτών που έμπρακτα αγαπάνε την ομάδα (στο κάτω-κάτω να μετρηθούμε κιόλας, να δούμε πόσοι είμαστε) και ψάχνουν τρόπους να τραβήξουν μπροστά.

Ανέφερα, λοιπόν ή μάλλον αναρώτηθηκα αν είναι τόσο δύσκολο να υπάρχει ένα μόνιμο περίπτερο του Απόλλωνα στον πεζόδρομο, επανδρωμένο με “εκπαιδευμένους” εθελοντές, που θα ενημερώνουν τον κόσμο για το στην ευχή είναι αυτή η ομάδα και τι θέλει να επιτύχει. Ο Πετράν ο Καρακασίδης την συμπλήρωσε αυτήν την ιδέα (βλέπε σχόλια προηγούμενης ανάρτησης).

Συνεχίζω να αναρωτιέμαι και σας κάνω κοινωνούς των ερωτημάτων μου: Υπάρχει δυνατότητα -νομική και υλικοτεχνική- να στηθούν πάνελ για φωτοβολταϊκά μέσα στην ιδιοκτησία του Απόλλωνα και αν ναι, ποια θα είναι τα ωφέλη από μια τέτοια επένδυση; Νομίζω ότι μέσα στην οικογένεια του Απόλλωνα υπάρχουν επιστήμονες που μπορούν να απαντήσουν, μπορούν να “τρέξουν” μια τέτοια υπόθεση.

(Και νομίζω είναι και υποχρέωση της εκάστοτε διοίκησης του Ερασιτέχνη, να κάνει τον κόσμο μέρος των προσπαθειών της. Εγώ επιστήμονας δεν είμαι, αλλά νιώθω ότι όταν δίνεις πρωτοβουλίες στους ανθρώπους και όταν τους εμπιστεύεσαι, είναι πιο εύκολο να σου δώσουν το 100% των δυνάμεών τους, γιατί νιώθουν ότι έχουν ενεργό ρόλο.)

Μια άλλη σκέψη που με απασχολεί χρόνια τώρα είναι τα έσοδα από τις διαφημίσεις, οι λεγόμενες χορηγίες. Όσο η οικονομία σέρνεται, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να ζητάς από τον άλλο να βάζει το χέρι στην τσέπη, με αποτέλεσμα να πληρώνουν μόνιμα οι ίδιοι (ξέρετε ποιοι είστε και ξέρουμε πόσο ματώνετε). Μήπως να επιστρέφαμε σε ένα είδος ανταλλακτικής οικονομίας; Εξηγούμαι: “Κύριε Χ οι θύρες του γηπέδου χρειάζονται βάψιμο και συντήρηση. Αναλαμβάνεις το κόστος για ένα χρόνο και η επιχείρησή σου θα διαφημίζεται στο κέντρο του γηπέδου”. “Κύριε Ψ που έχεις συνεργείο καθαρισμού, αναλαμβάνεις τον καθαρισμό των κερκίδων και των αποδυτηρίων για ένα χρόνο και η επιχείρησή σου φιγουράρει στην φανέλα της ομάδας και σου επιτρέπουμε να μοιράζεις διαφημιστικά φυλλάδια στον χώρο του γηπέδου πριν, κατά και μετά το τέλος του αγώνα”.

Καταλάβατε πού το πάω...Δεν ξέρω κατά πόσο θα ήταν χρήσιμο να στελεχωθεί ένα τμήμα επικοινωνίας και μάρκετινγκ (έστω και με εθελοντές) που θα κάνει αυτήν την δουλειά, δηλαδή θα φέρει την ομάδα στον κόσμο, σε κάθε γωνιά της Καλαμαριάς. Και αν παλιότερα τα γραφεία Τύπου δούλευαν με φαξ, τώρα “παίζει” ίντερνετ. Μέχρι και η Μπαρτσελόνα δουλεύει ΚΑΙ με το twitter. Γιατί όχι και εμείς; Γιατί να μην εκμεταλλευτούμε μέχρι και τον τελευταίο πόρο που έχουμε διαθέσιμο; Τόσος κόσμος μπαινοβγαίνει κάθε μέρα στο γήπεδο. Και λέω εγώ τώρα με όσο μυαλό έχω, θα ήταν άσχημο ή  δύσκολο να έχουμε κάδους ανακύκλωσης και η ομάδα να βάζει έστω και πενταροδεκάρες στο ταμείο της από τα ανακυκλώσιμα υλικά που θα παραδίδει σε κάποια εταιρία διαχείρησης; Και να μην ξεχνάμε φυσικά ότι εκτός από το οικονομικό, είναι και το επικοινωνιακό, είναι το “πρόσωπο” που παρουσιάζεις προς τα έξω.

Καμιά φορά αναρωτιέμαι και εγώ αν  είμαι αφελής με όσα λέω. Αλλά πιστεύω ότι άπαξ και μπορέσεις κάτι να το σκεφτείς, αν γεννηθεί η ιδέα στο μυαλό, μετά όσες δυσκολίες και αν συναντήσεις στο δρόμο, θα μπορέσεις να υλοποιήσεις την ιδέα σου.

Πριν τελειώσω τις σκέψεις μου (προς το παρόν γιατί σκοπεύω να το αναλύσω κι άλλο το θέμα και όχι απλά να ξύσω την επιφάνειά του) θέλω να πω και αυτό. Η ομάδα μας έτσι ή αλλιώς θα τη βγάλει τη χρονιά. Μήπως να εκμεταλλευτούμε όλο αυτό το διάστημα για να ρίξουμε ιδέες στο τραπέζι και να δούμε τι πρέπει να γίνει ώστε οι ιδέες να γίνουν πράξη; Μήπως ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με την εσωστρέφεια και την μόνιμη μουρμούρα ότι ο Απόλλων πάντα θα είναι αδικημένος και να αδιαφορήσουμε για έξωθεν σωτήρες; Μήπως ρε γαμώτο λέω κάθε ένας από εμάς με τις όποιες δυνάμεις και δεξιότητες του (και πάνω από όλα με την τρέλα του) είναι ένας εν δυνάμει μικρός σωτήρας της ομάδας που αγαπάμε;