Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Πάει ο παλιός ο χρόνος


Σχεδόν  έφυγε το 2012, ακόμη ένας χρόνος γεμάτος Απόλλων, με τα πάνω και τα κάτω του, τα όμορφα και τα άσχημα.
 
Κοιτώντας λίγο προς τα πίσω δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε ότι αν μη τι άλλο το 2012 ήταν μια γεμάτη χρονιά: Αρχικά σημαδεύτηκε από την αποτυχία της ομάδας μας να κερδίσει την άνοδό της στην Β' εθνική κατηγορία. Το καλοκαίρι που μας πέρασε ξεκίνησε με απογοήτευση, αλλά και με την ανάγκη να γεννηθεί κάτι καινούριο, πιο δυνατό, πιο αποτελεσματικό και πιο σύγχρονο. Μπροστάρης πάλι ο Αχιλλέας και από πίσω, ΕΥΤΥΧΩΣ όλοι όσοι αγαπάνε τον Απόλλωνα, ο Όμιλος, οι σύνδεσμοι, αλλά και ο απλός κόσμος, ο Απολλωνιστής, ο Καλαμαριώτης, ο Πόντιος που από το υστέρημα χρόνου και χρήματος στηρίζει το καμάρι μας, τον Απόλλωνα.
 
Και έπειτα ξεκίνησε το νέο πρωτάθλημα και σιγα-σιγά βλέπουμε όλοι τα αποτελέσματα αυτής της νέας προσπάθειας. Η ομάδα πρώτη στα γήπεδα, αλλά πρώτη και σε πρωτοβουλίες εκτός γηπέδων, με νέα νοοτροπία όσον αφορά την εικόνα της , την διάθεση των καρτών διαρκείας, αλλά και την σύνδεση, το δέσιμο του Απόλλωνα με το Ποντιακό στοιχείο.
 
Είχα γράψει αυτό που όλοι μας χρόνια τώρα έχουμε το στο μυαλό μας. Ο Απόλλων για να προχωρήσει και να προοδεύσει πρέπει να βρει τον τρόπο να επανασυνδεθεί και να μεταφέρει στο παρόν και το μέλλον στοιχεία από την παράδοσή του. Και το βλέπουμε να γίνεται. Με σίγουρα βήματα προχωράμε, σε όλα μας τα τμήματα και να που σταδιακά τα μάτια ξαναστρέφονται στην ομάδα μας, να που έστω και με καθυστέρηση αναγνωρίζεται σε αυτόν χιλιοταλαιπωρημένο σύλλογο η αξία του, αλλά και ο κόπος των ανθρώπων του για αθλητισμό και πολιτισμό.
 
Όταν όλα μοιάζουν να καταρρέουν, ψάχνουμε να κρατηθούμε από κάπου. Και ο Απόλλων είναι μια από αυτές τις αξίες. Μετά από πολύ καιρό και παρά τις μύριες όσες δυσκολίες ο Απόλλων προχωρά ενωμένος και με κοινό όραμα. Γνώμη μου είναι ότι πλέον οι βάσεις έχουν μπει. Και όταν υπάρχουν βάσεις, πρόσκαιρες αναποδιές δεν μπορούν να γκρεμίσουν το έργο. Εδώ είμαστε και θα το δούμε.
 
Από την άλλη άκρη του κόσμου που βρίσκομαι σας στέλνω την αγάπη μου και τις ευχές μου για υγεία και ειρήνη στον κόσμο, αλλά και μέσα μας. Οι έριδες και οι κακίες μας φθείρουν και μας κάνουν ευάλωτους. Εύχομαι ακόμη σε όλους τους ανθρώπους της ομάδας μας δύναμη και φώτιση, επιμονή και κουράγιο. Τίποτα δεν έρχεται εύκολα, αλλά όταν είμαστε ενωμένοι όλα είναι πραγματοποιήσιμα. Ας είναι το νέο έτος, έτος επιτυχιών για την αγαπημένη μας ομάδα.
 
Και ας έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι είμαστε παιδιά του Απόλλωνα και ο Απόλλων είναι παιδί όλων μας.

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Τσαμούρια


 
Πριν από καιρό σε ένα από τα παραληρήματά μου έγραφα εδώ για το DNA του Απόλλωνα, των Ποντίων δηλαδή. Και είναι μια ευτυχής συγκυρία όταν τα μέλη μιας ομάδας ταυτίζονται ή (θα έπρεπε να πω) εμβαπτίζονται στο DNA της ομάδας που υπηρετούν.
 
Και στο DNA του Απόλλωνα, του Πόντιου, του Καλαμαριώτη, μεταξύ άλλων αναγράφονται οι λέξεις: πείσμα, τσαμούρια. Τα στοιχεία αυτά, δηλαδή, που ώθησαν τους παίκτες μας στην σημαντική εκτός έδρας νίκη απέναντι στην Κρανούλα. Μια νίκη σημαντική γιατί μας έδωσε ακόμη 3 βαθμούς και μάλιστα σε έναν πολύ βαρύ αγωνιστικό χώρο.
 
Αλλά η ιστορία είναι μια αλυσίδα και το πνεύμα μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά, καμιά φορά με μηχανισμούς που αδυνατούμε να καταλάβουμε. Σαν να εμπνεύστηκαν από τις μεγάλες, ένδοξες μορφές του παρελθόντος της ομάδας μας, οι παίκτες μας την περασμένη Κυριακή, μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και εκεί που άλλοι θα κολλούσαν, έβαλαν 2 τέρματα και "καθάρισαν" το παιχνίδι, απλά και Απολλωνίστικα.
 
Τα τσαμούρια μπορούν και στέκονται όρθια σε βροχές και λάσπες. Το ξαναείπαμε, εκτός από το πιο άξιο δυναμικό της κατηγορίας, ο Απόλλων φέρει και ένα πολύ βαρύ όνομα και αυτό είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, κάνει τη διαφορά. Ποια είναι αυτή διαφορά; Θα σας πω αμέσως. Οι αντίπαλοι του Απόλλωνα αγωνίζονται για να κερδίσουν, ο Απόλλων απλά χρειάζεται να παίξει για να κερδίσει, καταλαβαίνετε τι εννοώ; Είναι θέμα ταλέντου, σκληρής δουλειάς και αύρας, ονόματος, πώς να το κάνουμε τώρα;
 
Το ότι κάποιοι με το έτσι θέλω (και με τη σιωπηλή συνενοχή πολλών) προσπάθησαν να σβήσουν τον Απόλλωνα και όλα όσα πρεσβεύει δεν σημαίνει ότι το κατάφεραν κιόλας. Και πώς θα το κατάφερναν δηλαδή...πώς θα κατάφερναν οι προσωρινοί, οι ανύπαρκτοι, οι απατεώνες, οι συμφεροντολόγοι, οι προδότες, οι ακατάλληλοι,  να σβήσουν κοντά 100 χρόνια ιστορίας; Αυτά τα 100 χρόνια έχουν σάρκα και οστά και πάνω από όλα έχουν φωνή, μια φωνή που ακούγεται, ισχυρά και δυνατά κάθε φορά που ένα τμήμα του Απόλλωνα κάνει την είσοδό του σε έναν αγωνιστικό χώρο.
 
Βάλτε το όλοι καλά στο μυαλό σας, φίλοι και εχθροί: ο Απόλλων, η Απολλωνάρα μας έχει βρει το δρόμο της και θα ξαναφτάσει εκεί που πρέπει να βρίσκεται. Καλές οι μπίζνες και τα μετοχολόγια, τα πάρε-δώσε και η οικονομική ανάπτυξη, αλλά εδώ μιλάμε και για μια ιστορία, μια ιδέα που όλο ανοίγει το δρόμο της προς τα εμπρός, μέσα από δυσκολίες και δύσκολες καταστάσεις...όλο τραβάει μπροστά. Ο Απόλλων είναι παράδοση, ιστορία αλλά είναι και παρόν και είναι και μέλλον.
 
Με κάθε νίκη είναι σαν να φωνάζουμε "Είμαστε εδώ ρε και δεν θα πεθάνουμε ποτέ  κουφάλες νεκροθάφτες". Ας αγαπήσουμε όλοι μας αυτήν την ομάδα, ας την "κακομάθουμε" με την στήριξή μας, με την προσφορά μας, με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας μας.
 
Ο Απόλλων είναι δικό μας παιδί και όλοι μας είμαστε παιδιά του Απόλλωνά μας.
 
Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΝ ΦΟΒΕΡΟ
 
ΥΓ.: Τα ημερολόγια της ομάδας μας είναι έτοιμα...να βάλουμε όλοι ένα χέρι να τα "εξαφανίσουμε"