ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

Αγαπητοί φίλοι (παίρνω το θάρρος να σας αποκαλώ και να σας θεωρώ φίλους καθώς αγωνιζόμαστε για την ίδια ιδέα που λέγεται Απόλλων) του ποδοσφαιρκού τμήματος του Απόλλωνα, αγαπητέ Πρόεδρε, ονομάζομαι Γιώργος Ανδρονικίδης και είμαι ένας από εσάς, ένας από αυτούς δηλαδή που αγωνιούν και εργάζονται για την πρόοδο της αγαπημένης μας ομάδας.

Εδώ και τρεις μήνες βρίσκομαι στο εξωτερικό, αλλά ούτε η απόσταση, ούτε η διαφορά ώρας ούτε ο αγώνας μου να ξεκινήσω μια νέα ζωή στάθηκε εμπόδιο (και δεν θα σταθεί) στο να ενημερώνομαι αλλά και να συμβάλλω με όποιον τρόπο μπορώ, ώστε να δούμε το σύλλογό μας να προοδεύει και να "μεγαλώνει" καθημερινά και σας παρακαλώ να εντάξετε αυτές μου τις λέξεις, στα πλαίσια του αγώνα αυτού.

Παίρνω το θάρρος να σας απευθύνω μερικές κουβέντες, γιατί ανησυχώ. Και ανησυχώ πολύ μάλιστα. Φέτος δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω παρά ελάχιστα παιχνίδια της ομάδας μας, αλλά οι φωνές που φτάνουν μέχρι εδώ, δεν μπορεί όλες να κάνουν λάθος. Ο Απόλλων δεν αποδίδει, ο Απόλλων δεν παίζει το ποδόσφαιρο που όλοι μας (και περισσότερο εσείς φαντάζομαι) περιμέναμε και που αρμόζει στους στόχους του, αλλά και στην ιστορία του. Στο πρωτάθλημα της Δ΄εθνικής, η ομάδα με ελάχιστες εξαιρέσεις, έπαιξε πολύ καλά και γι αυτό φυσικά μπόρεσε να κερδίσει και αντιπάλους που προσπάθησαν να την πλήξουν και εκτός γηπέδου. Και δίκαια, όπως όλοι παραδέχτηκαν, κέρδισε την ανόδό της.

Το ζήτημα όμως είναι τι γίνεται φέτος. Αντιλαμβάνομαι ότι η Γ εθνική παρουσιάζει μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας και ανταγωνισμού, αντιλαμβάνομαι ότι κάθε αντίπαλος του Απόλλωνα έχει ένα επιπλέον κίνητρο να μας κερδίσει, αντιλαμβάνομαι ακόμη ότι στον αθλητισμό δεν μπορείς να κερδίζεις πάντα. Και όμως, η εξίσωση δεν μου "βγαίνει".  Η άποψή μου θα ήταν τελείως διαφορετική αν ήξερα ότι αποδίδουμε ή ότι προσπαθούμε να αποδώσουμε σε κάθε παιχνίδι το 100% των δυνατοτήτων μας.

Είμαι σίγουρος ότι συμφωνείτε μαζί μου, η εικόνα που παρουσιάζουμε δεν είναι αντάξια των ικανοτήτων μας, του ταλέντου μας. Εσείς καλύτερα από όλους γνωρίζετε την αξία του ρόστερ μας, εσείς γνωρίζετε καλύτερα από όλους μας ότι με αυτούς τους παίκτες η ομάδα όχι απλά μπορεί, αλλά είναι "καταδικασμένη" να τερματίσει πρώτη. Και όμως, η ομάδα "αγκομαχάει" δίνοντας το δικαίωμα σε εχθρούς και φίλους να την αμφισβητούν, δίνοντας το δικαίωμα σε αντιπάλους να ελπίζουν ότι αυτοί θα κερδίσουν την άνοδο, δίνοντας τέλος το "δικαίωμα" σε αγνούς φιλάθλους να μείνουν στα σπίτια τους, αντί να έρθουν μαζικά στο γήπεδο και να την υποστηρίξουν.

Δεν ξέρω ποιοι είναι οι λόγοι αυτής της κακής μας απόδοσης φέτος. Κάνω πολλές σκέψεις, αλλά θα ήταν άστοχο εκ μέρους μου να τις εκθέσω, καθώς είμαι σίγουρος ότι πρώτοι από όλους εσείς προβληματίζεστε και ψάχνετε να βρείτε λύσεις.

Πιστεύω ακράδαντα στις προσπάθειές σας, στις προθέσεις σας, στο ταλέντο σας και στις θυσίες σας. Πιστεύω ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία παίκτες μας, κάποιοι εκ των οποίων έπαιξαν στον Απόλλωνα και στο παρελθόν, πονάνε την ομάδα μας και έχουν τις ικανότητες και φέτος να ηγηθούν της προσπάθειάς μας για άνοδο. Πιστεύω ότι οι πιο νεαροί παίκτες έχουν αντιληφθεί σε ποια ομάδα αγωνίζονται και ότι είναι και προς το δικό τους επαγγελματικό συμφέρον, η ομάδα να αγωνίζεται σε υψηλότερες κατηγορίες. Πιστεύω ότι ο προπονητής και ο Πρόεδρος εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος και ότι θα κάνουν τα πάντα να ανέβουμε ακόμη ένα σκαλί.

Μπορώ μόνο να φανταστώ την πίεση που νιώθετε, είναι φυσικό. Καθένας από εμάς νιώθει πίεση στην προσωπική και επαγγελματική του ζωή. Και φυσικά όταν διεκδικείς πρωταγωνιστικό ρόλο η πίεση μεγαλώνει, αυτά τα δύο είναι σύμφυτα, πάνε μαζί. Θα πρέπει να αντέξουμε στην πίεση και να βρούμε λύσεις. Επειδή αυτό είναι το χρέος μας και επειδή μπορούμε...και τελικά επειδή ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ.

Σε κανέναν δεν είναι ευχάριστες οι αποδοκιμασίες και τα πικρόχολα σχόλια, ούτε ο φίλαθλος θέλει να αποδοκιμάζει, ούτε ο ποδοσφαιριστής να αποδοκιμάζεται, ούτε ο προπονητής να αμφισβητείται. Όλοι θέλουμε να πανηγυρίζουμε σε κάθε παιχνίδι ή τουλάχιστον με το τέλος του παιχνιδιού να ξέρουμε, να βλέπουμε ότι τα δώσαμε όλα.

Αυτό, πιστεύω, είναι το στοίχημά μας. Να τα δίνουμε όλα και ταυτόχρονα να κερδίζουμε. Ο Απόλλων μπορεί να κερδίσει και το φετινό στοίχημα. Μένει να το αποδείξουμε. Έχουν μείνει λίγες αγωνιστικές ακόμη μέχρι το τέλος. Δεν χάθηκε τίποτα, ο Απόλλων κρατάει την τύχη του στα χέρια του.

Από εδώ που βρίσκομαι, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και όμως τόσο κοντά σας, εγώ, ένας απλός φίλαθλος του Απόλλωνα, που εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του και κανέναν άλλο, σας ζητάω μια χάρη: Σας ζητάω να κάνετε τα πάντα για να προβιβαστεί η ομάδα μας. Ξέρω ότι μπορείτε, ξέρω ότι θέλετε. Παρά τα όποια προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζουμε, σας ζητάω, σας παρακαλάω αν θέλετε, να μείνετε μια γροθιά, διοίκηση, ομάδα και κόσμος και στην τελική ευθεία να δείξουμε ποιος είναι το αφεντικό της κατηγορίας. Η ιστορία γράφεται από αυτούς που έχουν τα "κάκαλα" και εσείς έχετε την ευκαιρία να γράψετε ιστορία φίλοι μου. Στο τέλος όλοι μαζί θα πανηγυρίσουμε.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας,

Γιώργος Ανδρονικίδης,

Minneapolis, MN, USA

21 Μαρτίου 2012

Υ.Γ: Κύριε Αλέκο Περγαμηνέλη, εύχομαι να είσαι σιδερένιος, σε χρειαζόμαστε