Τσαμούρια

 

Πριν από καιρό σε ένα από τα παραληρήματά μου έγραφα εδώ για το DNA του Απόλλωνα, των Ποντίων δηλαδή. Και είναι μια ευτυχής συγκυρία όταν τα μέλη μιας ομάδας ταυτίζονται ή (θα έπρεπε να πω) εμβαπτίζονται στο DNA της ομάδας που υπηρετούν.

 

Και στο DNA του Απόλλωνα, του Πόντιου, του Καλαμαριώτη, μεταξύ άλλων αναγράφονται οι λέξεις: πείσμα, τσαμούρια. Τα στοιχεία αυτά, δηλαδή, που ώθησαν τους παίκτες μας στην σημαντική εκτός έδρας νίκη απέναντι στην Κρανούλα. Μια νίκη σημαντική γιατί μας έδωσε ακόμη 3 βαθμούς και μάλιστα σε έναν πολύ βαρύ αγωνιστικό χώρο.

 

Αλλά η ιστορία είναι μια αλυσίδα και το πνεύμα μεταλαμπαδεύεται από γενιά σε γενιά, καμιά φορά με μηχανισμούς που αδυνατούμε να καταλάβουμε. Σαν να εμπνεύστηκαν από τις μεγάλες, ένδοξες μορφές του παρελθόντος της ομάδας μας, οι παίκτες μας την περασμένη Κυριακή, μπήκαν στον αγωνιστικό χώρο και εκεί που άλλοι θα κολλούσαν, έβαλαν 2 τέρματα και "καθάρισαν" το παιχνίδι, απλά και Απολλωνίστικα.

 

Τα τσαμούρια μπορούν και στέκονται όρθια σε βροχές και λάσπες. Το ξαναείπαμε, εκτός από το πιο άξιο δυναμικό της κατηγορίας, ο Απόλλων φέρει και ένα πολύ βαρύ όνομα και αυτό είτε το θέλουν κάποιοι είτε όχι, κάνει τη διαφορά. Ποια είναι αυτή διαφορά; Θα σας πω αμέσως. Οι αντίπαλοι του Απόλλωνα αγωνίζονται για να κερδίσουν, ο Απόλλων απλά χρειάζεται να παίξει για να κερδίσει, καταλαβαίνετε τι εννοώ; Είναι θέμα ταλέντου, σκληρής δουλειάς και αύρας, ονόματος, πώς να το κάνουμε τώρα;

 

Το ότι κάποιοι με το έτσι θέλω (και με τη σιωπηλή συνενοχή πολλών) προσπάθησαν να σβήσουν τον Απόλλωνα και όλα όσα πρεσβεύει δεν σημαίνει ότι το κατάφεραν κιόλας. Και πώς θα το κατάφερναν δηλαδή...πώς θα κατάφερναν οι προσωρινοί, οι ανύπαρκτοι, οι απατεώνες, οι συμφεροντολόγοι, οι προδότες, οι ακατάλληλοι,  να σβήσουν κοντά 100 χρόνια ιστορίας; Αυτά τα 100 χρόνια έχουν σάρκα και οστά και πάνω από όλα έχουν φωνή, μια φωνή που ακούγεται, ισχυρά και δυνατά κάθε φορά που ένα τμήμα του Απόλλωνα κάνει την είσοδό του σε έναν αγωνιστικό χώρο.

 

Βάλτε το όλοι καλά στο μυαλό σας, φίλοι και εχθροί: ο Απόλλων, η Απολλωνάρα μας έχει βρει το δρόμο της και θα ξαναφτάσει εκεί που πρέπει να βρίσκεται. Καλές οι μπίζνες και τα μετοχολόγια, τα πάρε-δώσε και η οικονομική ανάπτυξη, αλλά εδώ μιλάμε και για μια ιστορία, μια ιδέα που όλο ανοίγει το δρόμο της προς τα εμπρός, μέσα από δυσκολίες και δύσκολες καταστάσεις...όλο τραβάει μπροστά. Ο Απόλλων είναι παράδοση, ιστορία αλλά είναι και παρόν και είναι και μέλλον.

 

Με κάθε νίκη είναι σαν να φωνάζουμε "Είμαστε εδώ ρε και δεν θα πεθάνουμε ποτέ  κουφάλες νεκροθάφτες". Ας αγαπήσουμε όλοι μας αυτήν την ομάδα, ας την "κακομάθουμε" με την στήριξή μας, με την προσφορά μας, με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας μας.

 

Ο Απόλλων είναι δικό μας παιδί και όλοι μας είμαστε παιδιά του Απόλλωνά μας.

 

Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟΝ ΦΟΒΕΡΟ

 

ΥΓ.: Τα ημερολόγια της ομάδας μας είναι έτοιμα...να βάλουμε όλοι ένα χέρι να τα "εξαφανίσουμε"