Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Η πολλαπλή σημασία της νίκης


Είχα κατά νου να περιμένω και το ματς με την Κασσιόπη και μετά να γράψω κάτι για αυτήν την πρώτη τριάδα των αγώνων μέσα στο 2013, μετά προέκυψε η αναβολή-και κάνα δυο όχι και τόσο θετικά αποτελέσματα και άλλαξαν τα σχέδιά μου. Ας είναι...
 
Ισοπαλία με την Καρδίτσα εκτός έδρας, και αναπάντεχη εντός έδρας ήττα από Βατανιακό...και τα στόματα άνοιξαν. Τόσο εύκολο είναι, τα έχουμε ξαναπεί. Μια στραβοτιμονιά και πέφτουν όλοι να σε φάνε. Είναι φυσικά και η μοίρα του πρώτου, να θέλουν όλοι να τον γκρεμίσουν. Και θα πουν και θα κάνουν οτιδήποτε για να το καταφέρουν.
 
Τώρα που πέρασαν και κάπως οι μέρες δεν έχει νόημα να αναλύσω εγώ από εδώ καταστάσεις που πολλοί από εσάς ζείτε καθημερινά από κοντά. Πάμε για άλλα.
 
Την Κυριακή, λοιπόν, παίζεις με τον δεύτερο της βαθμολογίας (που άλλαξε πάλι, από Καρδίτσα σε Κασσιόπη). Κερδίζεις και στέλνεις μηνύματα παντού. Βουλώνεις στόματα και στέλνεις πολλούς να (ξανα)λουφάξουν στη γωνιά τους.
 
Δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι, αλλά κάποια πράγματα είναι σχεδόν αξιώματα: Η νίκη σε ένα παιχνίδι λειτουργεί με πολλούς τρόπους. Πρώτα από όλα παίρνεις 3 βαθμούς. Και εννοείται ότι στερείς και 3 βαθμούς από τον αντίπαλό σου. Επίσης, εδραιώνεσαι στην πρώτη θέση της βαθμολογίας. Και αυτό εκτός του ότι τσιμεντώνει την νοοτροπία του νικητή για την ομάδα σου, κόβει και τα πόδια των αντιπάλων. Όταν σε κυνηγάνε και κάθε εβδομάδα μόνο την πλάτη σου μπορούν να δουν, τσακίζουν, σπάνε και τα παρατάνε. Είναι τόσο απλό και τόσο δύσκολο να το καταφέρεις.
 
Αλλά η ομάδα μας έχει δείξει ότι ΜΠΟΡΕΙ. Ο Απόλλωνα αγωνιστικά μπορεί να λειτουργήσει στυγνά και χωρίς έλεος. Να μπει, να καθαρίσει το παιχνίδι όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και μετά να στρέψει την προσοχή του στο επόμενο. Και όταν το κάνει αυτό κανείς δεν θα έχει να πει τίποτα. Γιατί υπάρχει ένα σημείο, υπάρχει εκείνη η στιγμή που αποδεικνύεις πόσο ανώτερος και καλύτερος είσαι, που δεν χωρά αμφισβήτηση.
 
Και ξανά, καθένας δικαιούται να έχει τα όνειρά του, αλλά ο Απόλλων είναι η μόνη ομάδα στην κατηγορία που μπορεί να πει ότι έχει τη δυνατότητα να υλοποιήσει τα δικά του. Γιατί είναι η καλύτερη ομάδα και όποιος δεν μπορεί να το δεχτεί αυτό είναι δικό του πρόβλημα.
 
Ο Απόλλων την Κυριακή με τον κόσμο του δίπλα του μπαίνει στο γήπεδο και πατάει αγωνιστικά τπν αντίπαλο. Αν πρόκειται για την Κασσιόπη ή την Καρδίτσα, τον δεύτερο ή τον τελευταίο ούτε που με νοιάζει. Του χρόνου θα έχουμε ξεχάσει αυτά τα ονόματα, του χρόνου ίσως να μην υπάρχουνε καν αυτές οι ομάδες. Εμείς κοιτάζουμε την δική μας. Και σεβόμαστε τον αντίπαλο, γιατί σεβόμαστε τον εαυτό μας. Και το να παίξουμε όσο κοντά γίνεται στο 100% του ταλέντου μας είναι δείγμα αυτού του σεβασμού και της σοβαρότητας με την οποία αντιμετωίζουμε τους στόχους μας.
 
Την Κυριακή δεν έχουμε το παιχνίδι της χρονιάς. Είναι απλά 3 ακόμη βαθμοί που μας φέρνουν πιο κοντά στην άνοδο. Και με νίκη δική μας όλοι οι αντίπαλοι συνειδητοποιούν εκ νέου ότι η πρώτη θέση είναι ρεζερβέ από τον Απόλλωνα και μπορούν να παλέψουν για την δεύτερη.
 
Κυριακή όλοι γήπεδο (και εμείς στα ξένα κολλημένοι στα ράδια) να σηκώσουμε την ομάδα ψηλά, να την σπρώξουμε στην νίκη. Γιατί ο Απόλλων είναι δικό μας παιδί και όλοι μας είμαστε παιδιά του Απόλλωνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου