Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

ΜΗ ΣΤΑΜΑΤΑΣ ΑΠΟΛΛΩΝ- (ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΕΡΟΣ)

Ο σοφός λαός λέει "όπως έστρωσες θα κοιμηθείς". Δεν είναι λοιπόν περίεργο το "ντέρμπι" μεταξύ αυτού του υβριδίου (με κάθε σεβασμό) που έχει μέσα του κάτι από μια άλλη ιστορική ομάδα, όπως ο Ηρακλής, και του Απόλλωνα. Λάθη και προσωπικές σκοπιμότητες έφεραν τις ομάδες σε αυτό το σημείο.

Το καλό για τον Απόλλωνα, είναι ότι κάτω από την επιφάνεια, πράγματα δείχνουν να κινούνται. Ο Όμιλος προσπαθεί να αφυπνίσει συνειδήσεις οργανώνοντας εκδηλώσεις για τους Κρυπτοχριστιανούς του Πόντου, το Club Rossoneri μαζεύει τρόφιμα και ρούχα για τους ανθρώπους που τα έχουν ανάγκη, το τμήμα κολύμβησης με διάφορες εκδηλώσεις προσπαθεί να "τσιμεντάρει" τις σχέσεις μεταξύ των μελών του, στη γυναικεία ομάδα μπάσκετ έπιασαν δουλειά νέοι άνθρωποι (στην ηλικία και στα μυαλά) όπως ο Αλέξανδρος Μαυρίδης, ιστοσελίδες αναφορικά με την ομάδα "ανεβαίνουν" στο διαδίκτυο...και εγώ προσωπικά ξέρω ανθρώπους που κατά μόνας δουλεύουν ιδέες που έχουν να κάνουν με το καλό της ομάδας.

Αυτή είναι η "μαγιά" για να φτιάξουμε ένα καλύτερο μέλλον για την ομάδα μας και για τα παιδιά μας που αθλούνται στους κόλπους της. Θα είναι χρήσιμο να πιστέψουμε όλοι μας ότι παρά τις εν γένει δυσκολίες που συναντάμε σήμερα στο χώρο του αθλητισμού, ο Απόλλων έχει μέλλον. Αρκεί να δουλέψουμε και να εκμεταλλευτούμε το χρόνο μας. Ο Απόλλων, απών από τα μεγάλα σαλόνια του αθλητισμού (με μερικές εξαιρέσεις βεβαίως), έχει -σε αντίθεση με άλλες ομάδες- την ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.

Έχουμε το χρόνο να σκεφτούμε πώς θέλουμε και πώς μπορούμε να οργανώσουμε την ομάδα μας. "Κοσμογονία" δεν είναι τα λεφτά που μπορεί να επενδύσει κάποιος. "Κοσμογονία" είναι οι ιδέες και το πρακτικό πνεύμα, που μπορεί με τα υπάρχοντα μέσα να δημιουργήσει πράγματα. Το να κλαίμε γιατί είμαστε φτωχοί σε υποδομές ειναι μοιρολατρία. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να παλέψουμε για ενίσχυση των υποδομών και ταυτόχρονα να προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τις ήδη υπάρχουσες.

Αυτοί που είναι φτασμένοι στον τομέα τους έχουν ένα κοινό γνωμικό..." η επιτυχία είναι 1% ταλέντο και 99% δουλειά"...Στατιστικά να το δούμε, δεν είναι δυνατόν να μην έχουμε ταλαντούχους αθλητές και ανθρώπους σε αυτήν την ομάδα. Μένει η δουλειά και το πείσμα. Αν όντως θέλουμε κάτι να πετύχουμε  αυτό το δίπτυχο είναι μονόδρομος.

Φροντίδα, αγάπη και δουλειά στις ακαδημίες της ομάδας. Το μέλλον δεν αργεί, πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι γι αυτό. Πρέπει με κάποιο τρόπο, όλοι εμείς που αγαπάμε τον Απόλλωνα να καθίσουμε γύρω από ένα τραπέζι και να συμφωνήσουμε σε 2-3 βασικά πράγματα. Τα αξιώματα και οι λεζάντες έρχονται και παρέρχονται...η δουλειά όμως μένει.

Δεν μπορώ ρε γαμώτο να πιστέψω ότι δεν έχουμε τις προϋποθέσεις να δημιουργήσουμε τη δική μας κοκκινόμαυρη ομπρέλα , κάτω από τη σκέπη της οποίας θα μαζευτούν όλες οι υγιείς δυνάμεις της ομάδας μας. Καθένας στον τομέα του. Εκεί που δεν υπάρχουν λεφτά, πρέπει να διαφεντεύει η διάνοια, να βάλουμε μπροστά πάλι το πολυμήχανο της ράτσας μας.

Να γεμίσουμε χαρτιά με ιδέες, να τα σκίσουμε, να γεμίσουμε άλλα και με οδηγό τη λογική, το ρεαλισμό και την αγάπη μας για την ομάδα να προκρίνουμε τις καλύτερες ιδέες και να παλέψουμε για την υλοποίησή τους.

Με πολλή μεγάλη αγωνία περιμένω να ακούσω μια μέρα  ότι ο Απόλλων, ο Δήμος Καλαμαριάς, οι Ποντιακοί Σύλλογοι της Ελλάδας , αν μη τι άλλο, διοργάνωσαν μια ημερίδα, μια συνάντηση, έτσι...για μια απλή γνωριμία, μια συζήτηση, αυτή τη φορά γύρω από αυτά που μας ενώνουν, τον Ποντιακό Ελληνισμό, τα προβλήματά του, αλλά και τις προοπτικές του.

Με αγωνία περιμένω μια μέρα να ακούσω ότι ο τάδε ή ο δείνα ποντιακός σύλλογος Καλαμαριάς, "υϊοθέτησε" ένα αθλητικό τμήμα και προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να  βοηθήσει ηθικά, οικονομικά. Κανείς δεν θέλει να καταστρέφονται άνθρωποι και σπίτια για χάρη των ομάδων. Ο καθένας με τις δυνάμεις του μπορεί να βοηθήσει, από το όποιο του περίσσευμα σε χρήματα, ιδέες, αγάπη, προσωπική εργασία, μεράκι. Απλά πράγματα,  που κάποτε έστησαν αυτή τη χώρα στα πόδια της.

Και μακάρι στο επόμενο εντός έδρας παιχνίδι της ομάδας μας να δούμε τους φιλάθλους μας να έρχονται με ένα πακέτο ρύζι στα χέρια ή ένα ρούχο που πια δεν χρειάζεται, για να το χαρίσουν σε όλους αυτούς που δοκιμάζονται-θύματα της απληστίας κάποιων άλλων.

Απόλλων, μη σταματάς. Έχεις "χρέος" να προσπαθείς πάντα για το καλύτερο, το δικό σου και των ανθρώπων σου...ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΠΟΛΛΩΝ ΡΕ, ΜΙΑ ΖΩΗ ΑΠΟΛΛΩΝ, δεν θα κουραστούμε ποτέ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου