Δευτέρα 12 Μαρτίου 2012

ΨΥΧΡΑΙΜΗ ΣΚΕΨΗ


Αυτή τη φορά λέω -και να με συμπαθάτε- να ασχοληθώ αποκλειστικά με το ποδοσφαιρικό τμήμα. Οι φωνές των φιλάθλων μας, των φίλων μου φτάνουν μέχρι εδώ, στην Αμερική. Προφανώς και η ομάδα περνάει φάση ντεφορμαρίσματος, κάνει "κοιλιά" , με άλλα λόγια δεν παίζει ποδόσφαιρο. Και ο κόσμος ανησυχεί, φωνάζει και βριζει. Εντάξει, και το κράξιμο είναι μέσα στο πρόγραμμα. Δεν πάει καιρός που και εγώ από την κερκίδα έβγαζα το λαρρύγγι μου κάθε, μα κάθε Κυριακή, πιο πολύ από αγωνία, παρά από θυμό ή οτιδήποτε άλλο.

Ο κόσμος εν μέρει έχει δίκιο. Το σοκ της ισοπέδωσης της ομάδας δεν ήταν μικρό, ο Απόλλων σχεδόν αφανίστηκε...και τώρα παλεύει με νύχια και με δόντια να ξαναφτάσει εκεί που πρέπει να αγωνίζεται, στις μεγάλες κατηγορίες. Γι' αυτό ο κόσμος αγωνιά και φωνάζει, για να μην πάει στράφι όλη αυτή η υπερπροσπάθεια, από ανθρώπους που ούτε λεφτά ούτε χρόνο για πέταμα έχουν. Ο κόσμος φωνάζει γιατί κυριολεκτικά πονάει για αυτήν την ομάδα, μιλάμε για πόνο, σωματικό και ψυχικό, δεν είναι αστείο.

Είμαι και εγώ ένας από αυτούς. Κάθε Κυριακή πρωί στήνομαι στον υπολογιστή και περιμένω, περιμένω να ακούσω ότι είμαστε μπροστά στο σκορ, περιμένω να ακούσω ότι το παιχνίδι έληξε και μας βρήκε νικητές, περιμένω να ακούσω ότι είχαμε κόσμο στο γήπεδο και ότι οι αντίπαλοι στραβοπάτησαν. Πονάω και χαίρομαι ανάλογα με το αποτέλεσμα.

Και δεν ξέρω τι έγινε αυτήν την Κυριακή, και παρά το γεγονός ότι δεν αποδίδαμε όπως πρέπει, δεν είχα αγωνία, ήμουν 1000% σίγουρος ότι θα κερδίσουμε. Και τώρα είμαι 1000% σίγουρος και παραπάνω ότι ο Απόλλων αν είναι αρκούντως σοβαρός, θα κεδίσει την άνοδό του. Δυο χρόνια τώρα δεν κοιτάζω βαθμολογίες, δεν ξέρω καν τις ομάδες που αντιμετωπίζουμε κάθε εβδομάδα, μαθαίνω γι αυτές την μέρα του αγώνα. Να με συγχωρούν όλοι οι φίλαθλοι (αλλά ακόμη κι αν παρεξηγηθούν η αλήθεια είναι ότι δεν μου καίγεται καρφί), αλλά ποια από τις ομάδες που βρισκονται στον όμιλο με τον Απόλλωνα μπορεί στα σοβαρά να τον απειλήσει; Με τι προσόντα, τι δυναμική, τι πλάνο και τελικά με ποιες φιλοδοξίες; Να ανέβουν κατηγορία και να πάνε πού, με τι λεφτά, με τι κόσμο....και για ποιο λόγο αν το καλοσκεφτούμε.

Ακόμη και την περασμένη χρονιά είδαμε πώς κάποιες ομάδες μπόρεσαν για ένα διάστημα να ακολουθήσουν τον Απόλλωνα, με ποιες μεθόδους εννοώ. (Σύντομα θα γράψω για πέρσι, για να θυμόμαστε, αλλά και για να πούμε κάποια ονόματα δημοσιογράφων που νομίζω ακόμη και σήμερα κάνουν ρεπορτάζ του Απόλλωνα και πέρσι μετά από συγκεκριμένο παιχνίδι, για να μην δυσαρεστήσουν τα αφεντικά τους δεν είδαν και δεν άκουσαν τίποτα).

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας κατά τη γνώμη μου -και περισσότερο οι παίκτες και οι προπονητές του ποδοσφαιρικού τμήματος- είναι ότι ο Απόλλων παίζει κόντρα στον κακό εαυτό του, τον πιο δύσκολο αντίπαλο δηλαδή. Και θα τον νικήσει, γιατί δεν έχει άλλη επιλογή παιδιά. Η επιλογή είναι μία, είναι μονόδρομος. Ο Απόλλων έστω και ασθμαίνοντας, θα παίρνει τις νίκες είτε στο γήπεδο είναι 100 άτομα, είτε 5000 ο Απόλλων θα κερδίζει, με τύχη η χωρίς, με καλή ή κακή απόδοση.

Τώρα που ο ερασιτεχνισμός (χωρίς καμία διάθεση να υποτιμήσω κανέναν) των άλλων ομάδων θα κάνει την εμφάνισή του, τώρα που η κούραση σιγά-σιγά θα κερδίζει έδαφος, τώρα είναι που ο Απόλλων έστω και πολύ διακριτικά θα αρχίσει να πατάει γκάζι, θα το δείτε, σιγά σιγά θα πάρει και βαθμολογική διαφορά. Όταν ο Απόλλων είναι αυτός που πρέπει να είναι οι άλλες ομάδες κατεβαίνουν στο γήπεδο για να μην χάσουν το παιχνίδι στα χαρτιά, αυτός είναι ο ρόλος τους.

ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΓΡΟΘΙΑ ΡΕ, ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΤΕ, ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΕΜΕΙΣ ΑΝΕΒΑΙΝΟΥΜΕ.ΓΕΜΙΣΤΕ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ, ΤΑΞΙΔΕΨΤΕ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΕΔΡΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ. ΤΩΡΑ ΣΤΑ ΖΟΡΙΑ ΘΕΛΕΙ Η ΦΩΝΗ ΚΑΙ ΠΑΛΜΟ. ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΠΑΡΙΕΣ.ΜΟΝΟ Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ, ΜΟΝΟ Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΡΩΤΟΣ, ΨΑΞΤΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ.

Υ.Γ: Τη φωτογραφία που χρησιμοποιώ σήμερα δεν ξέρω ποιος την τράβηξε για να του απόδώσω τα εύσημα, την "έκλεψα" από το ίντερνετ και να με συγχωρείς όποιος κι αν είσαι "φωτογράφε"


3 σχόλια:

  1. Αυτήν τη φωτογραφία την είχε τραβήξει ο Παντελής Πασχαλίδης σε έναν αγώνα της ομάδας στην Α' Εθνική, τότε που γινόταν εκδηλώσεις του Γραφείου Ποντιακού Ελληνισμού πριν από κάθε εντός έδρας αγώνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ειναι αληθεια ανωνυμε φιλε... εγω ειμαι αυτος που ειχα την τιμη να αποθανατησω την στιγμη αυτη και μαλιστα την ημερα γενεθλιων μου. Πιστευω οτι θα ξανακανουμε το γραφειο αυτο μεσω του ομιλου φιλων Απολλωνα Ποντου καποια στιγμη στο συντομο μελλον οταν θα αγωνιζομαστε ξανα στην ΑΑΑΑΑΑΑ!!
    Γιωργο συνεχισε να γραφεις τις σκεψεις σου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Παντελή εύχομαι η επιθυμία σου να γίνει πραγματικότητα φίλε

    Γιώργος Ανδρονικίδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή