"Τους φόβους που σε τρέφουν να τους κάνεις κάτι άλλο"

Έτσι λέει ένα τραγούδι από τη δεκαετία του 90 και νομίζω ότι είναι απόλυτα ταιριαστό στην ψυχολογική κατάσταση που βρίσκεται η ομάδα μας αυτό το διάστημα.

 

Καταλαβαίνω, το έχω ζήσει, ότι το να είσαι Απόλλων σημαίνει να έχεις περάσει  τα εμφράγματα και τα εγκεφαλικά σου, μεγάλες χαρές και ακόμη μεγαλύτερες λύπες, ανατροπές στα τελευταία δευτερόλεπτα, πανηγυρισμούς και δάκρυα...αλλά για μια στιγμή ρε παιδιά γιατί θα τρελαθούμε στο τέλος.

 

Έχουμε μια ομάδα που από την αρχή του πρωταθλήματος έχει πάρει κεφάλι στην βαθμολογία, με τη διαφορά να έχει φτάσει σχεδόν διψήφιο αριθμό και μιλάμε για άγχος; Μιλάμε ΤΩΡΑ για άγχος, τώρα που έχοντας αποδείξει ότι είμαστε η καλύτερη ομάδα βαδίζουμε προς το τέλος;

 

Ο πρώτος πάντα έχει άγχος να διατηρήσει τα πρωτεία, γνωστό αυτό, αλλά να λάβουμε υπόψιν μας, ότι οι παίκτες μας έχουν τα προσόντα, το χαρακτήρα να διαχειριστούν αυτήν την πίεση. Οι ίδιοι οι παίκτες, με τις νίκες τους έφεραν, διατηρούν την ομάδα πρώτη, οι ίδιοι ανέβασαν τον πήχυ και οι ίδιοι θα τερματίσουν πρώτοι.

 

Πιστεύω τώρα με την αναδιάρθρωση των κατηγοριών, γεγονός που σημαίνει ότι είμαστε κατά 99% στην επόμενη κατηγορία, να τους λυθούν τα πόδια. Ελπίζω τώρα να παίξουν και να το διασκεδάζουν, να παίξουν για την τιμή τους, για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, να παίξουν για τον εγωϊσμό τους, να παίξουν για αυτόν τον κόσμο που κάνει τα πάντα για να τους στηρίξει, να παίξουν για τον πρόεδρο και την διοίκηση που κάνουν την μέρα-νύχτα για να είναι κοντά τους, να παίξουν για την φανέλα που φοράνε.

 

Δικαολογίες είναι εύκολο να βρίσκουμε, προβλήματα μπορούν να ξεφυτρώσουν παντού και άνα πάσα στιγμή. Το ζήτημα είναι ότι όταν θέλεις να λέγεσαι ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ οφείλεις να στρώνεις τον κώλο σου κάτω και να βρίσκεις τρόπους να υπερβαίνεις τον εαυτό σου. Και όταν δίνεις πάντα το 150% θα έρθουν και οι λύσεις.

 

Ναι ζητάμε πολλά, ζητάμε την ομάδα πρώτη, ζητάμε νίκες και ζητάμε καλό ποδόσφαιρο. Έχουμε απαιτήσεις γιατί ξέρουμε ότι το ρόστερ μπορεί να ανταποκριθεί. Έχουμε απαιτήσεις γιατί είμαστε ΑΠΟΛΛΩΝ κύριοι και δεν γουστάρουμε να κερδίζουμε ομάδες γειτονιάς ασθμαίνοντας.  Δεν γουστάρουμε να δίνουμε δικαιώματα για την ανωτερότητά μας σε κανέναν.

 

Τελειώνετε με το άγχος, ξεχάστε το, σκοτώστε το! Κάντε το κάτι άλλο, μετατρέψτε αυτήν την πίεση σε κάτι δημιουργικό, σε προσήλωση στον στόχο και προσπάθεια. Μην φοβάστε κανέναν, ούτε τον εαυτό σας. Ο κόσμος και η διοίκηση είναι δίπλα σας ρε, δεν το βλέπετε;

 

Κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και σε όσους αγαπούν τον Απόλλωνα και τερματίστε πρώτοι. Έξι παιχνίδια έμειναν, ας κρατήσουμε όλοι μαζί την σημαία της ομάδας ψηλά και μαζί θα πανηγυρίσουμε την άνοδο.

 

Για μια ακόμη φορά:Μην φοβάστε! Είμαστε όλοι στο κόλπο μαζί σας. Είμαστε όλοι παιδιά του Απόλλωνα και ο Απόλλων είναι το παιδί μας!