Τετάρτη 31 Ιουλίου 2013

Με βήμα ταχύ

 
 
 
 
...και πιο σημαντική από την ταχύτητα, για μια ομάδα είναι η σταθερότητα.
 
Νομίζω ότι αν υπήρχε βραβείο για την ομάδα που τα τελευταία χρόνια συντέλεσε την μεγαλύτερη πρόοδο σε κάθε τομέα (διοικητικό, αγωνιστικό, οπαδικό) ο Απόλλων θα ήταν ανάμεσα στα φαβορί για την κατάκτησή του.
 
Αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος που δεν έγραψα τίποτα όλους αυτούς τους μήνες. Από την στιγμή που  η υπόθεση της άνοδου  στην Β'εθνική ξεκαθάρισε, πιο πολύ με απασχολούσε το μέλλον...και περίμενα, όπως όλοι.
 
Και νιώθω ικανοποιημένος, ήρεμος, γιατί νιώθω σίγουρος σαν Απολλωνιστής. Όχι σίγουρος για την άνοδο στην πρώτη κατηγορία-μακριά τέτοιου είδους "σιγουριές" πριν καν ακόμη ξεκινήσει το πρωτάθλημα- αλλά σίγουρος ότι οι άνθρωποι που τρέχουν για τον Απόλλωνα, από οποιοδήποτε πόστο και αν βρίσκονται, είναι μόνιμα στα "κόκκινα" ξεπερνώντας πολλές φορές τους εαυτούς τους.
 
Πώς να μην νιώθεις περήφανος και αισιόδοξος μετά...ύστερα από χρόνια δύσκολα που "βρωμούσαν" γενικώς και ειδικώς, βλέπεις πάνω από όλα να αλλάζει η νοοτροπία μας ως ομάδας και ως οπαδών, ως ακολούθων της ιδέας του Απόλλωνα, μεγαλώνουμε σιγά-σιγά, απλώνουμε, προοδεύουμε.





Έγινε βίωμα ότι η εξωστρέφεια και η προσαρμογή μας στα τρέχοντα κόλπα του αθλήματος, είναι μονόδρομος αν θέλουμε να πάμε μπροστά. Επιτέλους όλα πια έχουν μια συνέχεια, μια λογική. Η σταθερή και διάφανη ως προς τις προθέσεις της διοίκηση προσύλκησε παίχτες, προπονητές, χορηγούς, έκανε τους οπαδούς να την εμπιστευτούν. Και αυτοί με την σειρά τους απέδωσαν στο γήπεδο, οι δε φίλαθλοι στην κερκίδα. Και τώρα, εν μέσω κάυσωνα καλοκαιρινού, συνεχίζονται οι ζυμώσεις, γεννιούνται ιδέες, ο κόσμος του Απόλλωνα εκτός από το χρήμα του προσφέρει χρόνο, εκτός από φωνή προσφέρει και εθελοντική εργασία για την ομάδα που αγαπάει (που πάντα αγαπούσε) και που πλέον μπορεί να εμπιστεύεται. Γιατί γνωρίζει ότι τα λάθη είναι μέσα στο πρόγραμμα, γιατί ξέρει πια πόσο σκληρή δουλειά γίνεται.
 
Φυσικά βρισκόμαστε μόνο στην αρχή, θέλει ακόμη πολλή δουλειά και πίστη από όλους μας. Αλλά θα ήταν χαζό και άδικο για όλους μας να μην παραδεχτούμε πως όσα έγιναν τα 2-3 τελευταία χρόνια δεν είχαν γίνει τα προηγούμενα 10.
 
Μήνες πριν λέγαμε για τα θεμέλια, για το πόσο σημαντικά είναι. Εγώ ειδικός δεν είμαι, αλλά νομίζω ότι η βάση μπήκε, ο Απόλλων είναι καθαρός, και ασχέτως αν δεν διαφημίζεται πουθενά, έχω την εντύπωση ότι η νοικοκυροσύνη μας, ίσως να αποτελεί και παράδειγμα για άλλες ομάδες. Λίγο όμως με ενδιαφέρει. Κάθε βήμα προόδου με γεμίζει περηφάνεια αλλά και ευθύνη.



Ευθύνη απέναντι σε αυτό που όλοι οι Απολλωνιστές, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, βοήθησαν να χτιστεί. Φέτος, ειδικά φέτος, η ομάδα θα χρειαστεί ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση, και οικονομική και ηθική. Το ταξίδι μας δεν έχει τελειώσει ακόμη, ούτε στα μισά δεν βρίσκεται. Θα έρθουν καλές και άσχημες μέρες,η Β' κατηγορία είναι δύσκολη και είναι και πονηρή. Εδώ θα είμαστε και θα τα λέμε βεβαίως.
 
Κλείνοντας και αυτόν το παραμιλητό (ας όψεται η απόσταση) πιστεύω ακράδαντα ότι είναι η μεγάλη μας ευκαιρία φέτος, να επενδύσουμε στο πολύ καλό από κάθε άποψη κλίμα που επικρατεί στην ομάδα και να κάνουμε για μια κόμη φορά την υπἐρβασή μας, όλοι μας. Είναι ευκαιρία να γράψουμε ιστορία, την ιστορία του Απόλλωνά μας.
 
Ας μην το ξεχνάμε: Ο Απόλλων είναι δικό μας παιδί και όλοι μας είμαστε παιδιά του Απόλλωνα. Ραντεβού σε 2 εβδομάδες στα πάτρια εδάφη, για ξεκούραση και Απόλλων.
 
Και για να μην παρεξηγηθώ, ποτέ δεν γράφω από πού "κλέβω" τις φωτογραφίες που αναρτώ, είναι που δεν κρατάω σημειώσεις. Οι "φωτογράφοι" ας με συγχωρήσουν

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου